Solucões dos Exercícios de Analise Real Vol.1 - Elon Lages Lima

85
Solu¸ oes dos exer c ´ ıcios de An´ alise do liv ro de Elon Lages Lima:Curso de an´alise vol.1. Rodrigo Carlos Silva de Lima  Universidade Federal Fluminense - UFF-RJ rodrigo.u[email protected] 15 de setembro de 2011

Transcript of Solucões dos Exercícios de Analise Real Vol.1 - Elon Lages Lima

  • Soluc~oes dos exerccios de Analise do livro de Elon

    Lages Lima:Curso de analise vol.1.

    Rodrigo Carlos Silva de Lima z

    Universidade Federal Fluminense - UFF-RJ

    [email protected]

    z

    15 de setembro de 2011

  • 1

  • Sumario

    1 Soluc~oes-Curso de analise vol.1 6

    1.1 Notac~oes . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6

    1.2 Captulo 2-Conjuntos nitos, Enumeraveis e n~ao-enumeraveis . . . . . . . . 7

    1.2.1 Quest~ao 1 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7

    1.2.2 Quest~ao 2 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8

    1.2.3 Quest~ao 3 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8

    1.2.4 Quest~ao 5 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8

    1.2.5 Quest~ao 6 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9

    1.2.6 Quest~ao 7 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10

    1.2.7 quest~ao 8 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11

    1.2.8 Quest~ao 9 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11

    1.2.9 Quest~ao 10 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12

    1.2.10 Quest~ao 11 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 13

    1.2.11 Quest~ao 12 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 13

    1.2.12 Quest~ao 13 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14

    1.2.13 Quest~ao 14 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14

    1.2.14 Quest~ao 15 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15

    1.2.15 Quest~ao 16 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15

    1.2.16 Quest~ao 17 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16

    1.2.17 Quest~ao 18 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16

    1.2.18 Quest~ao 19 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 17

    1.2.19 Quest~ao 20 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 17

    1.2.20 Quest~ao 21 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 19

    1.2.21 Quest~ao 22 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 19

    2

  • SUMARIO 3

    1.2.22 Quest~ao 23 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 19

    1.2.23 Quest~ao 24 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20

    1.2.24 Quest~ao 25 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20

    1.2.25 Quest~ao 26 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22

    1.2.26 Quest~ao 27 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 23

    1.3 Captulo 3 -Numeros reais . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24

    1.3.1 Quest~ao 1 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24

    1.3.2 Quest~ao 2 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24

    1.3.3 Quest~ao 3 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26

    1.3.4 Quest~ao 4 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 27

    1.3.5 Quest~ao 5 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28

    1.3.6 Quest~ao 6 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 29

    1.3.7 Quest~ao 7 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 29

    1.3.8 Quest~ao 8 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 29

    1.3.9 Quest~ao 9 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 29

    1.3.10 Quest~ao 10 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 30

    1.3.11 Quest~ao 11 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 30

    1.3.12 Quest~ao 12 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 30

    1.3.13 Quest~ao 13 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 31

    1.3.14 Quest~ao 14 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32

    1.3.15 Quest~ao 15 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32

    1.3.16 Quest~ao 16 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32

    1.3.17 Quest~ao 17 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 33

    1.3.18 Quest~ao 18 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 33

    1.3.19 Quest~ao 19 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34

    1.3.20 Quest~ao 20 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34

    1.3.21 Quest~ao 22 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 36

    1.3.22 Quest~ao 23 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 38

    1.3.23 Quest~ao 24 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 39

    1.3.24 Quest~ao 25 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 39

    1.3.25 Quest~ao 26 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 39

    1.3.26 Quest~ao 27 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 40

    1.3.27 Quest~ao 28 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 41

  • SUMARIO 4

    1.3.28 Quest~ao 29 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 41

    1.3.29 Quest~ao 30 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42

    1.3.30 Quest~ao 31 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42

    1.3.31 Quest~ao 32 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 43

    1.3.32 Quest~ao 33 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 43

    1.3.33 Quest~ao 34 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44

    1.3.34 Quest~ao 35 e 36 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44

    1.3.35 Quest~ao 37 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 45

    1.3.36 Quest~ao 38 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 46

    1.3.37 Quest~ao 39 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 48

    1.3.38 Quest~ao 40 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 49

    1.3.39 Quest~ao 42 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 50

    1.3.40 Quest~ao 43 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 51

    1.3.41 Quest~ao 44 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 52

    1.3.42 Quest~ao 45 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 53

    1.3.43 Quest~ao 46 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 54

    1.3.44 Quest~ao 48 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 54

    1.3.45 Quest~ao 49 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 54

    1.3.46 Quest~ao 50 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 55

    1.3.47 Quest~ao 53 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 56

    1.3.48 Quest~ao 57 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 56

    1.4 Captulo 4-Seque^ncias e series de numeros reais . . . . . . . . . . . . . . . 57

    1.4.1 Quest~ao 1 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 57

    1.4.2 Quest~ao 2 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 57

    1.4.3 Quest~ao 3 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 57

    1.4.4 Quest~ao 4 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 58

    1.4.5 Quest~ao 5 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 58

    1.4.6 Quest~ao 6 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 58

    1.4.7 Quest~ao 7 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59

    1.4.8 Quest~ao 8 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59

    1.4.9 Quest~ao 9 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59

    1.4.10 Quest~ao 10 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59

    1.4.11 Quest~ao 11 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59

  • SUMARIO 5

    1.4.12 Quest~ao 11a. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 60

    1.4.13 Quest~ao 12 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 60

    1.4.14 Quest~ao 14 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 61

    1.4.15 Quest~ao 15 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 62

    1.4.16 Quest~ao 18 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 63

    1.4.17 Quest~ao 19 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 63

    1.4.18 Quest~ao 20 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 65

    1.4.19 Quest~ao 21 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 66

    1.4.20 Quest~ao 22 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 67

    1.4.21 Quest~ao 25 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 67

    1.4.22 Quest~ao 31 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 70

    1.4.23 Quest~ao 35 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 71

    1.4.24 Quest~ao 36 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 71

    1.4.25 Quest~ao 40 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72

    1.4.26 Quest~ao 42 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 73

    1.4.27 Quest~ao 43 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 74

    1.4.28 Quest~ao 44 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 74

    1.4.29 Quest~ao 46 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 75

    1.4.30 Quest~ao 48 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 76

    1.5 Captulo 5-Topologia da reta . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 76

    1.5.1 Quest~ao 1 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 76

    1.5.2 Quest~ao 3 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 77

    1.6 Captulo 8-Derivadas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 78

    1.6.1 Quest~ao 1 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 78

    1.6.2 Quest~ao 2 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 79

    1.6.3 Quest~ao 3 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 79

    1.6.4 Quest~ao 4 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 80

    1.6.5 Quest~ao 5 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 81

  • Captulo 1

    Soluc~oes-Curso de analise vol.1

    Esse texto ainda n~ao se encontra na sua vers~ao nal, sendo, por enquanto, cons-

    titudo apenas de anotac~oes informais. Sugest~oes para melhoria do texto, correc~oes da

    parte matematica ou gramatical eu agradeceria que fossem enviadas para meu Email

    [email protected]:

    Se houver alguma soluc~ao errada, se quiser contribuir com uma soluc~ao diferente ou

    ajudar com uma soluc~ao que n~ao consta no texto, tambem peco que ajude enviando a

    soluc~ao ou sugest~ao para o email acima, colocarei no texto o nome da pessoa que tenha

    ajudado com alguma soluc~ao. Espero que esse texto possa ajudar alguns alunos que

    estudam analise pelo livro do Elon.

    1.1 Notac~oes

    Denotamos (xn) uma seque^ncia (x1; x2; ). Uma n upla (x1; x2; ; xn) podemosdenotar como (xk)

    n1 :

    O conjunto de valores de adere^ncia de uma seque^ncia (xn) iremos denotar como A[xn].

    Usaremos a abreviac~ao PBO para princpio da boa ordenac~ao.

    Denotamos f(x+ 1) f(x) = f(x):Usando a notac~ao Qxn =

    xn+1xn

    :

    6

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 7

    1.2 Captulo 2-Conjuntos nitos, Enumeraveis e n~ao-

    enumeraveis

    1.2.1 Quest~ao 1

    Axioma 1. Existe uma func~ao s : N ! N injetiva, chamada de func~ao sucessor, onumero natural s(n) e chamado sucessor de n.

    Corolario 1. Como s e uma func~ao, ent~ao o sucessor de um numero natural e unico, isto

    e, um numero natural possui apenas um sucessor.

    Axioma 2. Existe um unico numero natural que n~ao e sucessor de nenhum outro natural,

    esse numero simbolizamos por 1:

    Axioma 3 (Axioma da induc~ao). Dado um conjunto A N , se 1 2 A e 8n 2 A tem-ses(n) 2 A ent~ao A = N:

    Propriedade 1. Supondo os axiomas 1 e 2 ent~ao o axioma 3 e equivalente a proposic~ao:

    Para todo subconjunto n~ao vazio A N tem-se A n S(A) 6= ;:

    Demonstrac~ao.

    )): Supondo o axioma (3) valido. Suponha por absurdo que exista A 6= ;; A N talque AnS(A) = ; ent~ao A S(A), isto e, 8 x 2 A existe y 2 A tal que x = s(y): Sabemosque 1 =2 A, pois se n~ao 1 2 A n S(A). Se n =2 A, vamos mostrar que s(n) =2 A. Se fosses(n) 2 A, chegaramos em uma contradic~ao com A S(A), pois deveria haver y 2 A talque s(y) = s(n) e por injetividade seguiria y = n 2 A, o que contraria a hipotese, logoS(n) =2 A, A e vazio pois n~ao contem nenhum numero natural, mas consideramos que An~ao e vazio como hipotese, absurdo!.

    ():Pelo axioma 2 temos que 1 e o unico elemento de N n S(N), pelo axioma 1 temos que

    S(N) N da temos N = f1g [ S(N) o que implica 1 2 A; 8 n 2 N s(n) 2 A, A = N:

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 8

    1.2.2 Quest~ao 2

    Propriedade 2. Dados m e n naturais ent~ao existe x natural tal que

    x:n > m:

    Demonstrac~ao. Vale n 1 da multiplicando por m+1 segue (m+1)n m+1 > mlogo (m+ 1)n > n:

    1.2.3 Quest~ao 3

    Propriedade 3. Seja n0 2 N . Se A N tal que n0 2 A e n 2 A ) n + 1 2 A ent~aotodo x 2 N com x a pertence a A.

    Demonstrac~ao. Se a = 1 nada temos a fazer pois A = N . Se a > 1 ent~ao a = b+1 e

    sucessor de b. Vamos mostrar que b+n 2 A 8 n 2 N: Sabemos que b+1 2 A. Supondo queb+n 2 A ent~ao b+(n+1) 2 A da por induc~ao segue que b+n 2 A 8 n 2 N: Lembrandoque x > b signica que existe p natural tal que b + p = x, como b + p 2 A 8p 2 N ent~aox 2 A: Outro fato que usamos e que se x > b ent~ao x b+ 1 = a pois n~ao existe naturalentre b e b+ 1, b 2 N .

    1.2.4 Quest~ao 5

    Denic~ao 1 (Antecessor). m 2 N e antecessor de n 2 N quando m < n mas n~ao existec 2 N tal que m < c < n:

    Propriedade 4. 1 n~ao possui antecessor e qualquer outro numero natural possui ante-

    cessor.

    Demonstrac~ao. N~ao vale m < 1 para algum natural m, logo 1 n~ao possui antecessor.

    Agora para todo outro n 2 N vale n > 1 logo existe p 2 N tal que p+1 = n, vamos mostrarque p = m e o antecessor de n. Vale p < p + 1, logo a primeira condic~ao e satisfeita, a

    segunda condic~ao tambem e satisfeita pois n~ao existe c 2 N tal que p < c < p+1: Vamosmostrar agora que existe um unico antecessor. Suponha existe^ncia de dois antecessores m

    e m0 distintos ent~ao existe um deles que e o maior, digamos m0, da m < m0 e m0 < n por

    transitividade segue m < m0 < n o que contraria a denic~ao de antecessor, ent~ao existe

    um unico.

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 9

    1.2.5 Quest~ao 6

    Quest~ao 6 a)

    Propriedade 5. Mostrar quenX

    k=1

    k =n(n+ 1)

    2:

    Demonstrac~ao. Por induc~ao sobre n. Para n = 1 a igualdade vale pois

    1Xk=1

    k = 1 =1(2)

    2:

    Supondo a validade para nnX

    k=1

    k =n(n+ 1)

    2

    vamos provar para n+ 1n+1Xk=1

    k =(n+ 1)(n+ 2)

    2:

    Por denic~ao de somatorio temos

    n+1Xk=1

    k = (n+ 1) +nX

    k=1

    k = (n+ 1) +n(n+ 1)

    2= (n+ 1)(1 +

    n

    2) =

    (n+ 1)(n+ 2)

    2

    onde usamos a hipotese da induc~ao .

    Quest~ao 6 b)

    Propriedade 6. Mostrar quenX

    k=1

    (2k 1) = n2:

    Demonstrac~ao. Por induc~ao sobre n. Para n = 1 temos

    1Xk=1

    (2k 1) = 2:1 1 = 1 = 12:

    supondo a validade para n,nX

    k=1

    (2k 1) = n2

    vamos provar para n+ 1n+1Xk=1

    (2k 1) = (n+ 1)2:

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 10

    Usando a denic~ao de somatorio e hipotese da induc~ao tem-se

    n+1Xk=1

    (2k 1) =nX

    k=1

    (2k 1) + 2n+ 1 = n2 + 2n+ 1 = (n+ 1)2 :

    Quest~ao 6 c)

    Exemplo 1. Mostrar por induc~ao que

    (a 1)nX

    k=0

    ak = an+1 1:

    Para n = 1 temos

    (a 1)1X

    k=0

    ak = (a 1)(a+ 1) = a2 1:

    Supondo que (a 1)nX

    k=0

    ak = an+1 1 vamos provar que (a 1)n+1Xk=0

    ak = an+2 1: Pordenic~ao de somatorio e pela hipotese da induc~ao temos

    (a 1)n+1Xk=0

    ak = (a 1)an+1 + (a 1)nX

    k=0

    ak = an+2 an+1 + an+1 1 = an+2 1 :

    Quest~ao 6 d)

    Exemplo 2. Mostre que se n 4 ent~ao n! > 2n:Para n = 4 vale 4! = 24 > 24 = 16: Suponha validade para n , n! > 2n, vamos provar

    para n+ 1, (n+ 1)! > 2n+1: Multiplicando n! > 2n por n+ 1 de ambos lados segue que

    (n+ 1)! > (n+ 1)| {z }>2

    2n > 2:2n = 2n+1 :

    1.2.6 Quest~ao 7

    Propriedade 7 (Unicidade da fatorac~ao em primos). Seja n 2 N; n > 1: Se n =mYk=1

    pk =

    sYk=1

    qk onde cada pk e qk s~ao primos, n~ao necessariamente distintos ent~ao m = s e pk =

    qk8 k , apos, se necessario, uma renomeac~ao dos termos.

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 11

    Demonstrac~ao. Vamos provar usando o segundo princpio da induc~ao, para n = 2 a

    propriedade vale. Suponha a validade para todo t < n vamos provar que nessas condic~oes

    vale para n.

    n = pm

    m1Yk=1

    pk = qs

    s1Yk=1

    qk

    pm divide o produtosY

    k=1

    qk ent~ao deve dividir um dos fatores, por exemplo qs (se n~ao,

    renomeamos os termos), como pmjqs ent~ao pm = qs

    pm

    m1Yk=1

    pk = pm

    s1Yk=1

    qk )m1Yk=1

    pk =s1Yk=1

    qk = n0 < n

    como n0 e menor que n, usamos a hipotese da induc~ao, que implica m1 = s1, qk = pkde k = 1 ate m 1, da segue que m = n e qk = pk de k = 1 ate m:

    1.2.7 quest~ao 8

    Propriedade 8. Sejam A e B conjuntos com n elementos, ent~ao o numero de bijec~oes

    de f : A! B e n!

    Demonstrac~ao.

    Por induc~ao sobre n, para n = 1, tem-se uma func~ao A = fa1g e B = fb1g, f : A! Btal que f(a1) = b1: Supondo a validade para conjuntos com n elementos, vamos provar

    que vale para conjuntos com n+1 elementos. Tomando A = fak; k 2 In+1g e B = fbk; 2In+ 1g, dado s 2 In+1, xamos as bijec~oes f com f(a1) = bs da a quantidade dessasfunc~oes e dada pela quantidade de bijec~oes de A n fa1g em B n fbsg, que e n! para cada svariando de 1 ate n+ 1, o total ent~ao e (n+ 1)n! = (n+ 1)!:

    Corolario 2. O mesmo vale se A = B.

    1.2.8 Quest~ao 9

    Quest~ao a)

    Propriedade 9. Se A e B s~ao nitos e disjuntos com jAj = n e jBj = m ent~ao A [ B enito com jA [Bj = m+ n:

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 12

    Demonstrac~ao. Existem bijec~oes f : In ! A, g : Im ! B. Denimos h : Im+n !A [ B como h(x) = f(x) se 1 x n e h(x) = g(x n) se 1 + n x m + n(1 x n m), como h e bijec~ao segue o resultado.

    Propriedade 10. Se A e B s~ao conjuntos nitos n~ao necessariamente disjuntos vale a

    relac~ao

    jA [Bj = jAj+ jBj jA \Bj:

    Demonstrac~ao. Escrevemos A como a uni~ao disjunta A = (A n B) [ (A \ B), dajAj jA \Bj = jA nBj agora escrevemos A [B = (A nB) [B, uni~ao disjunta logo

    jA [Bj = jA nBj+ jBj

    usando a primeira express~ao segue que

    jA [Bj = jAj+ jBj jA \Bj:

    1.2.9 Quest~ao 10

    Propriedade 11. Seja A nito. Existe uma bijec~ao g : In ! A para algum n, pois A enito, a func~ao f : A! A e injetiva ou sobrejetiva , g1 f g : In ! In e injetiva ousobrejetiva, respectivamente.

    Demonstrac~ao.

    )): Se f e injetiva ou sobrejetiva ent~ao g1 f g : In ! In e injetiva ou sobrejetiva,por ser composic~ao de func~oes com essas propriedades.

    (): Seja g1 f g : In ! In sobrejetiva vamos mostrar que f tambem e sobrejetiva.Dado y 2 A vamos mostrar que existe x 2 A tal que f(x) = y: Como g : In ! A esobrejetiva ent~ao existe x1 2 In tal que g(x1) = y e pelo fato de g1 f g ser sobrejetivaent~ao existe x2 2 In tal que g1(f(g(x2))) = x1 = g1(y) como g1 e injetiva segue quef(g(x2)) = y logo f e sobrejetiva.

    Se g1 f g e injetiva ent~ao f e injetiva. Sejam x; y quaisquer em A, existemx1; x2 2 In tais que g(x1) = x, g(x2) = y. Vamos mostrar que se f(x) = f(y) ent~ao x = y:

    Se f(x) = f(y) ent~ao f(g(x1)) = f(g(x2)) e g1(f(g(x1))) = g1(f(g(x2))) com

    g1 f g segue que x1 = x2 que implica g(x1) = g(x2), isto e, x = y:

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 13

    Propriedade 12. Seja A um conjunto nito. f : A! A e injetiva , e sobrejetiva.

    Demonstrac~ao.

    )):Consideramos o caso f : In ! In, se f for injetiva ent~ao f : In ! f(In) e uma bijec~ao

    com f(In) In. fn n~ao pode ser parte propria de In pois se n~ao f1(In) ! In seriabijec~ao de um conjunto com sua parte propria, logo f(In) = In e f : In ! In e bijec~ao.

    (): Se f for sobrejetiva ent~ao para cada y 2 In (imagem) podemos escolher x 2 In(domnio) tal que f(x) = y e da denir g : In ! In tal que g(y) = x, g e injetiva, pois fe func~ao, logo pelo resultado ja mostrado g e bijetora, implicando que f tambem e.

    1.2.10 Quest~ao 11

    Propriedade 13 (Princpio das gavetas de Dirichlet- Ou princpio da casas dos pombos.).

    Se temos m conjuntos (Ak)m1 e n elementos n > m, com

    nXk=1

    jAkj = n ent~ao existe At em(Ak)

    m1 tal que jAtj > 1:Esse resultado diz que se temos n elementos e m conjuntos tais que n > m ent~ao deve

    haver um conjunto com pelo menos 2 elementos.

    Demonstrac~ao. Supondo que jAkj 1 8 k ent~ao aplicando a somanX

    k=1

    em ambos

    lados dessa desigualdade temos

    n =nX

    k=1

    jAkj m) n m

    o que contraria a hipotese de n > m ,portanto deve valer jAtj > 1 para algum t 2 In.

    1.2.11 Quest~ao 12

    Propriedade 14. Seja A um conjunto com n elementos, ent~ao o numero de func~oes

    injetivas f : Ip ! A ep1Yk=0

    (n k):

    Demonstrac~ao. Se p > n o resultado vale pois n~ao existe func~ao injetiva de f : Ip !A, pois se n~ao f : Ip ! f(A) seria bijec~ao e f(A) A da A iria possuir um subconjunto

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 14

    com p elementos que e maior que o numero de elementos de A, o que e absurdo. Iremos

    provar o resultado para outros valores de p n. Para p = 1 temos n func~oes, que s~ao

    f1(1) = a1; f2(1) = a2; ; fn(1) = an:

    Suponha que para Ip temos

    p1Yk=0

    (n k) func~oes que s~ao injetivas, vamos mostrar que

    para Ip+1 temos

    pYk=0

    (n k) func~oes. Seja o conjunto das func~oes f : Ip+1 ! A injetivas,

    podemos pensar o conjunto das f restritas a Ip tendo

    p1Yk=0

    (n k) func~oes, por hipotese dainduc~ao , agora podemos denir essas func~oes no ponto p+1, onde temos n p escolhas,para cada uma dessas escolhas temos

    p1Yk=0

    (n k) func~oes, portanto temos um total de

    (n p)p1Yk=0

    (n k) =pY

    k=0

    (n k) func~oes.

    1.2.12 Quest~ao 13

    Propriedade 15. Se X possui n elementos ent~ao tal conjunto possui

    n

    p

    subconjuntos

    com p elementos.

    Demonstrac~ao. Vamos provar por induc~ao sobre n e p livre. Para n = 0 ele so

    possui um subconjunto com 0 elementos

    0

    0

    = 1 e para outros valores de p > 0 2 N

    vale

    0

    p

    = 0:

    Suponha que para um conjunto qualquer A com n elementos, temos

    n

    p

    subconjuntos,

    agora podemos obter um conjunto com n + 1 elementos, adicionando um novo elemento

    fan+1g, continuamos a contar osn

    p

    subconjuntos que contamos com elementos de A

    e podemos formar mais subconjuntos com p elementos adicionando o ponto fan+1g aosconjuntos com p 1 elementos, que por hipotese da induc~ao temos

    n

    p 1, ent~ao temos

    no total

    n

    p 1+

    n

    p

    =

    n+ 1

    p

    pela identidade de Stifel, como queramos demonstrar.

    1.2.13 Quest~ao 14

    Propriedade 16. Seja jAj = n ent~ao jP (A)j = 2n:

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 15

    Demonstrac~ao. Por induc~ao sobre n, se n = 1, ent~ao A = fa1g possui dois subcon-juntos que s~ao ; e f1g: Suponha que qualquer conjunto qualquer B com n elementostenha jP (B)j = 2n, vamos provar que um conjunto C com n + 1 elementos implicajP (C)j = 2n+1: Tomamos um elemento a 2 C, C n fag possui 2n subconjuntos (porhipotese da induc~ao), sk de k = 1 ate k = 2

    n, que tambem s~ao subconjuntos de C, porem

    podemos formar mais 2n subconjuntos de C com a uni~ao do elemento fag, logo no totaltemos 2n + 2n = 2n+1 subconjuntos de C e mais nenhum subconjunto, pois n~ao temos

    nenhum outro elemento para unir aos subconjuntos dados.

    1.2.14 Quest~ao 15

    Exemplo 3. Existe g : N ! N sobrejetiva tal que g1(n) e innito para cada n 2 N .Seja f : N ! N denida como f(n) = k se n e da forma n = pkk onde pk e o k-esimo

    numero primo e f(n) = n caso contrario, f e sobrejetiva e existem innitos n 2 N taisque f(n) = k para cada k natural.

    1.2.15 Quest~ao 16

    Propriedade 17. Pn = fA N j jAj = ng e enumeravel.

    Demonstrac~ao. Denimos a func~ao f : Pn ! Nn da seguinte maneira: Dado A =fx1 < x2 < < xng, f(A) = (x1; ; xn). Tal func~ao e injetiva pois dados A = fxk; k 2Ing e B = fyk; k 2 Ing n~ao pode valer xk = yk para todo k, pois se n~ao os conjuntosseriam iguais.

    Se trocamos N por outro conjunto X enumeravel o resultado tambem vale, basta

    denir uma func~ao f : Pn ! Xn e g : X ! N injetiva, enumeramos um subconjuntonito qualquer com n elementos A X como A = fx1; ; xng onde g(x1) < g(x2) < < g(xn) e denimos f(A) = (x1; ; xn).

    Corolario 3. o conjunto Pf dos subconjuntos nitos de N e enumeravel pois

    Pf =1[k=1

    Pk

    e uni~ao enumeravel de conjuntos enumeraveis. O mesmo vale trocando N por um conjunto

    enumeravel qualquer A.

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 16

    1.2.16 Quest~ao 17

    Propriedade 18. X e nito , existe f : X ! X que so admite subconjuntos estaveis ;e X.

    Demonstrac~ao. Iremos considerar sempre conjuntos n~ao vazios.

    )): Suponha X nito, ent~ao X = fa1; ; ang, denimos f : X ! X como f(a1) =a2, f(a2) = a3, em geral f(ak) = ak+1 se k < n e f(an) = a1: f n~ao possui subconjunto

    estavel diferente de X, pois, suponha um conjunto Y 6= X estavel, a1 n~ao pode pertencerao conjunto, pois se n~ao f(a1) = a2 2 Y , f(a2) = a3 2 Y ate f(an1) = an 2 Y ent~aoteramos Y = X o que e absurdo, da mesma maneira se at 2 Y ent~ao f(at) = at+1 2 Y ,f(at+1) = at+2 2 Y , em menos de n aplicac~oes da func~ao teremos f(an1) = an 2 Y e daf(an) = a1 2 Y o que implica Y = X, logo n~ao podemos ter outro subconjunto estavelalem de X com a func~ao f denida acima.

    ():Suponha X innito, vamos mostrar que qualquer func~ao f : X ! X possui subcon-

    junto estavel Y 6= X:Tomamos a1 2 X, consideramos f(a1) := a2 se a1 = a2 paramos e temos o conjunto

    Y = fa1g 6= X pois X e innito, se n~ao continuamos a aplica a func~ao f(a2) := a3, se a3 =a2 ou a1 ent~ao paramos e tomamos Y = fa1; a2g, continuamos o processo recursivamentef(ak) : ak+1 se ak+1 e igual a algum dos elementos de fa1; ; akg, ent~ao paramos oprocesso e tomamos Y = fa1; ; akg, se para todo k 2 N os elementos ak+1 = f(ak) n~aopertencem ao conjunto fa1; ; akg, ent~ao temos um conjunto

    = fa2 = f(a1); f(a2) = a3; f(a3) = a4; ; f(an) = an+1; g

    tomamos tal conjunto como Y e temos

    f(Y ) = ff(a2) = a3; f(a3) = a4; ; g Y

    podemos observar que Y 6= X pois a1 =2 Y: Assim conclumos nossa demonstrac~ao.

    1.2.17 Quest~ao 18

    Propriedade 19. Seja f : A! A injetiva, tal que f(A) 6= A, tomando x 2 Anf(A) ent~aoos elementos fk(x) de O(x) = ffk(x); k 2 Ng s~ao todos distintos. Estamos denotandofk(x) pela k-esima composic~ao de f com ela mesma.

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 17

    Demonstrac~ao. Para todo t vale que f t e injetiva, pois a composic~ao de func~oes

    injetivas e injetiva.

    Se existisse k 6= t tal que fk(x) = f t(x); t > k , ent~ao existe p > 0 2 N tal quet = k + p

    fk+p(x) = fk(fp(x)) = fk(x)

    por injetividade de fk segue que fp(x) = x, logo x 2 f(A) o que contraria a hipotese dex 2 A n f(A). Portanto os elementos s~ao distintos.

    1.2.18 Quest~ao 19

    Propriedade 20. Se A e innito ent~ao existe func~ao injetiva f : N ! A.

    Demonstrac~ao. Podemos denir f indutivamente. Tomamos inicialmente x1 2 A edenimos f(1) = x1 e para n 2 N escolhemos xn+1 2 An

    n[k=1

    fxkg denido f(n+1) = xn+1:

    A nn[

    k=1

    fxkg nunca e vazio pois A e innito. f e injetora pois tomando m > n tem-se

    f(n) 2m1[k=1

    fxkg e f(m) 2 A nm1[k=1

    fxkg:

    Corolario 4. Existe func~ao injetiva de um conjunto nito B num conjunto innito A,

    usamos o mesmo processo do exemplo anterior, mas o processo para depois de denir a

    func~ao jBj pontos.

    Propriedade 21. Sendo A innito e B nito existe func~ao sobrejetiva g : A! B.

    Demonstrac~ao. Existe func~ao injetiva f : B ! A, logo f : B ! f(B) A ebijec~ao, possuindo inversa g1 : f(B)! B. Considere a func~ao f : A! B denida comof(x) = g1(x) se x 2 f(B) e f(x) = x1 2 B se x =2 f(B), f e func~ao sobrejetiva.

    1.2.19 Quest~ao 20

    Quest~ao 20-a)

    Propriedade 22. O produto cartesiano nito de conjuntos enumeraveis e enumeravel.

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 18

    Demonstrac~ao. SejasY

    k=1

    Ak o produto cartesiano dos conjuntos Ak enumeraveis,

    ent~ao para cada k existe uma func~ao fk : N ! Ak que e sobrejetiva, ent~ao denimos afunc~ao f : N s !

    sYk=1

    Ak dada por

    f(xk)s1 = (fk(xk))

    s1

    ,isto e,

    f(x1; ; xs) = (f1(x1); ; fs(xs))

    como tal func~ao e sobrejetiva e N s e enumeravel segue quesY

    k=1

    Ak e enumeravel.

    Corolario 5. Se X e nito e Y e enumeravel, ent~ao F (X; Y ) e enumeravel. Basta

    considerar o caso de X = In, ent~ao F (X; Y ) =nY

    k=1

    Y = Y n, que e enumeravel.

    Quest~ao 20-b)

    Propriedade 23. Para cada f : N ! N seja Af = fn 2 N j f(n) 6= 1g: O conjunto Mdas func~oes, f : N ! N tais que Af e nito e um conjunto enumeravel.

    Demonstrac~ao. Seja Bn o conjunto das f : N ! N , tais que jAf j = n; va-mos mostrar inicialmente que Bn e enumeravel. Cada f : N ! N e uma seque^ncia(f(1); f(2); f(3); ; f(n); ), os elementos de Bn s~ao as seque^ncias que diferem da uni-dade em exatamente n valores. Para cada elemento f de Bn temos n termos diferentes

    de 1, que ser~ao simbolizados por

    f(k1); f(k2); ; f(kn) onde k1 < k2 < < kndenimos g : Bn ! Nn como

    g(f) = (pf(k1)k1

    ; pf(k2)k2

    ; ; pf(kn)kn )

    onde cada pt e o t-esimo primo. A func~ao denida dessa forma e injetora, pois se vale

    g(f) = g(h) ent~ao

    (pf(k1)k1

    ; pf(k2)k2

    ; ; pf(kn)kn ) = (qf(k01)k01

    ; qf(k02)k02

    ; ; qf(k0n)k0n )

    por unicidade de fatorac~ao em primos segue que qt = pt e kt = k0t 8 t.

    Agora escrevemos M =1[k=1

    Bk e uma uni~ao enumeravel de conjuntos enumeraveis,

    portanto o conjunto das func~oes f : N ! N tais que Af e nito e enumeravel.

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 19

    1.2.20 Quest~ao 21

    Exemplo 4. Exprimir N =1[k=1

    Nk onde os conjuntos s~ao innitos e dois a dois disjuntos.

    Tome Nk+1 = fpkk ; k 2 N onde pk o k-esimo primog e N1 = N n1[k=2

    Nk, cada um

    deles e innito, s~ao disjuntos e sua uni~ao da N .

    1.2.21 Quest~ao 22

    Exemplo 5. f : N N ! N denida como f(m;n) = 2m1(2n 1) e uma bijec~ao.Dado um numero natural n qualquer, podemos escrever esse numero como produto dos

    seus fatores primos

    n =nY

    k=1

    pkk = 21 :

    nYk=2

    pkk

    como os primos maiores que 2 s~ao mpares e o produto de mpares e um numero mpar

    ent~ao n = 2m(2n1): Agora vamos mostrar que a func~ao e injetora seja f(m;n) = f(p; q)

    2m(2n 1) = 2p(2q 1)

    se m 6= p os numeros ser~ao diferentes pela unicidade de fatorac~ao (2s 1 n~ao possuifatores 2 pois sempre e mpar), ent~ao devemos ter m = p, da segue que n = q e termina

    a demonstrac~ao.

    1.2.22 Quest~ao 23

    Propriedade 24. Todo conjunto A N e enumeravel.

    Demonstrac~ao. Se A e nito ent~ao A e enumeravel. Se A e innito podemos enu-

    merar seus elementos da seguinte maneira x1 = minA, xn+1 = minA nn[

    k=1

    fxkg, da

    A =1[k=1

    fxkg

    pois se existisse x 2 A tal que x 6= xk da teramos x > xk para todo k que e absurdo,pois nenhum conjunto innito de numeros naturais e limitado superiormente. A func~ao x

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 20

    denida e injetora e sobrejetora. Vamos mostrar agora que ela e a unica bijec~ao crescente

    entre A e N . Suponha outra bijec~ao crescente f : N ! A: Deve valer f(1) = x1, pois sefosse f(1) > x1 ent~ao f n~ao seria crescente. Supondo que vale f(k) = xk 8 k n 2 Nvamos mostrar que f(n + 1) = xn+1, n~ao pode valer f(n + 1) < xn+1 com f(n + 1) 2 Apois a func~ao e injetora e os possveis termos ja foram usados em f(k) com k < n + 1,

    n~ao pode valer f(n + 1) > xn+1 pois se n~ao a func~ao n~ao seria crescente, ela teria que

    assumir para algum valor x > n + 1 o valor de xn+1, a unica possibilidade restante e

    f(n+ 1) = xn+1 o que implica por induc~ao que xn = f(n) 8n 2 N:

    1.2.23 Quest~ao 24

    Propriedade 25. Todo conjunto innito se decomp~oe como uni~ao de uma innidade

    enumeravel de conjuntos innitos, dois a dois disjuntos.

    Demonstrac~ao. Todo conjuntoX innito possui um subconjunto innito enumeravel

    E = fb1; b2; ; bn; g, tomamos b2k = xk e formamos o conjuntoA = fx1; x2; ; xn; g.Denimos Bk = fxkpk ; k 2 Ng, onde pk e o k-esimo primo e B0 = A n

    1[k=1

    Bk, cada um

    desses conjuntos B0; B1; e innito e todos s~ao disjuntos, vale A =1[k=0

    Bk , denimos

    B1 = (E [ X) n A que e innito e n~ao possui elemento e disjunto com todo outro Bk,com isso temos

    X =1[

    k=1Bk

    que e uma uni~ao enumeravel de conjuntos innitos disjuntos.

    1.2.24 Quest~ao 25

    Denic~ao 2 (Func~ao caracterstica). Sejam um conjunto A e V um subconjunto qualquer

    de A, denimos

    Cv(t) = 0 se x =2 V

    Cv(t) = 1 se x 2 V

    Propriedade 26. Sejam X; Y A: Valem as propriedades.

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 21

    Cx\y = CxCy

    Cx[y = Cx + Cy Cx\y e Cx\y = 0, X \ Y = ;:

    Se X Y , Cx Cy:

    CAnX = 1 Cx:

    Demonstrac~ao.

    Cx\y = CxCy. Temos dois casos a analisar, se t 2 X \ Y ent~ao

    Cx\y(t) = 1 = Cx(t)| {z }1

    Cy(t)| {z }1

    ;

    se t =2 X \ Y podemos supor t =2 Y ent~ao

    Cx\y(t) = 0 = Cx(t)Cy(t)| {z }0

    :

    Cx[y = Cx + Cy Cx\y e Cx\y = 0, X \ Y = ;:Analisamos tre^s casos.

    1. Se t 2 X \ Y ent~ao Cx[y(t) = 1, Cx(t) +Cy(t)Cx\y(t) = 1 + 1 1 = 1, logovale a igualdade.

    2. Se t =2 X \ Y e t 2 X ( sem perda de generalidade), ent~ao Cx[y(t) = 1,Cx(t) + Cy(t) Cx\y(t) = 1 + 0 0 = 1, logo vale a igualdade.

    3. Agora o ultimo caso, se t =2 X; Y , Cx[y(t) = 0 e Cx(t) + Cy(t) Cx\y(t) =0 + 0 0 = 0, valendo novamente a igualdade.

    Cx[y = Cx + Cy , Cx\y = 0 , Cx\y(t) = 0 8t 2 A, isso signica que X e Y s~aodisjuntos.

    Se X Y , Cx Cy: )): Analisamos tre^s casos

    1. t =2 Y e t =2 Y da t =2 x e vale Cx(t) = 0Cy(t):2. Se t 2 Y e t =2 x ent~ao Cx(t) = 0 Cy(t) = 1:3. Se t 2 Y tem-se t 2 Y da Cx(t) = 1 1 = Cy(t):

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 22

    Em qualquer caso vale a desigualdade.

    (): Suponha que X n~ao esteja contido em Y , ent~ao existe t tal que t 2 X; t =2 Yportanto vale cx(t) = 1 e cy(t) = 0 e n~ao se verica a desigualdade.

    CAnX = 1 Cx:Analisamos dois casos

    1. Se t =2 X ent~ao CAnX(t) = 1 = 1 Cx(t)| {z }0

    .

    2. Se t 2 X CAnX(t) = 0 = 1 Cx(t)| {z }1

    .

    1.2.25 Quest~ao 26

    Propriedade 27. O conjunto das seque^ncias crescentes de numeros naturais n~ao e enu-

    meravel.

    Demonstrac~ao. Seja A o conjunto das seque^ncias crescentes de numeros naturais.

    Suponha que seja enumeravel, ent~ao existe uma bijec~ao x : N ! A

    x1 = (y(1;1); y(2;1); y(3;1); y(4;1); )

    x2 = (y(1;2); y(2;2); y(3;2); y(4;2); )...

    xn = (y(1;n); y(2;n); y(3;n); y(4;n); )

    vamos mostrar que existe uma seque^ncia crescente que sempre escapa a essa enu-

    merac~ao, tomamos a seque^ncia s como

    s = (y(1;1)+1 ; y(2;2)+y(1;1)+1 ; y(3;3)+y(2;2)+y(1;1)+1; y(4;4)+y(3;3)+y(2;2)+y(1;1)+1 ; )

    denotando y(0;0) = 1 o t-esimo termo da seque^ncia acima e st =tX

    k=0

    y(k;k), tal seque^ncia

    e crescente e ela difere de cada xt na t-esima coordenada, portanto ela n~ao pertence

    a enumerac~ao, o que e absurdo, portanto o conjunto das seque^ncias crescentes e n~ao

    enumeravel.

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 23

    1.2.26 Quest~ao 27

    Propriedade 28. Sejam (N; s) e (N 0; s0) dois pares formados por um conjunto e uma

    func~ao em que ambos cumprem os axiomas de Peano. Ent~ao existe uma unica bijec~ao

    f : N ! N 0 tal que f(1) = 10, f(n+ 1) = f(n) + 10 e vale ainda que

    f(m) + f(n) = f(m+ n)

    f(m:n) = f(m)f(n)

    m < n, f(m) < f(n):Demonstrac~ao. Primeiro vamos provar que f deve ser obrigatoriamente da forma

    f(n) = n0 8n 2 N , por induc~ao sobre n, a propriedade vale para n = 1, suponha avalidade para n, vamos provar para n+ 1

    f(n+ 1) = f(n) + 10 = n0 + 10 = s0(n) = (n+ 1)0:

    Ent~ao para todo n 2 N ca provado que f(n) = n0, f e unica por construc~ao, sendotambem sobrejetora.

    Vale que f(m) + f(n) = f(m + n), vamos provar por induc~ao sobre n. Para n = 1

    ela vale por denic~ao da func~ao, supondo a validade para n, vamos provar para n+1

    f((m+ n) + 1) = f(m+ n) + f(1) = f(m) + (f(n) + f(1)) = f(m) + f(n+ 1)

    logo ca provada a propriedade. f e injetiva, pois se houvessem dois valores distintos

    m > n tais que f(m) = f(n) ent~ao existe p 2 N tal que n + p = m, aplicando afunc~ao temos f(n) + f(p) = f(m) = f(n), isto e n0 + p0 = n0 ent~ao n0 > n0 o que e

    absurdo, portanto a func~ao e injetiva.

    f(m:n) = f(m)f(n). Por induc~ao sobre n, para n = 1 ela vale. Suponha validade

    para n, vamos provar para n+ 1

    f(m:(n+ 1)) = f(mn+m) = f(m)f(n) + f(m) = f(m)[f(n) + 1] = f(m)f(n+ 1)

    como queramos provar.

    m < n, f(m) < f(n): )): Se vale m < n ent~ao existe p 2 N tal que m+ p = n eda aplicando f tem-se m0 + p0 = n0 o que implica n0 > m0, isto e, f(n) > f(m):

    () Da mesma forma se f(m) < f(n) ent~ao m0 < n0 e da existe p0 tal que m0+ p0 =n0 ) f(m+ p) = f(n) que por injetividade segue m+ p = n, portanto n > m:

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 24

    1.3 Captulo 3 -Numeros reais

    1.3.1 Quest~ao 1

    Quest~ao 1-1

    Primeiro provamos um lema, depois a quest~ao pedida.

    Propriedade 29.

    a

    d+c

    d=a+ c

    d:

    Demonstrac~ao.

    a

    d+c

    d= d1a+ d1c = d1(a+ c) =

    a+ c

    d

    por distributividade do produto em relac~ao a soma.

    Propriedade 30.

    a

    b+c

    d=ad+ bc

    bd:

    Demonstrac~ao.

    a

    b+c

    d=a

    b

    d

    d+c

    d

    b

    b=ad

    bd+cb

    db=ad+ bc

    bd:

    Quest~ao 1-2

    Propriedade 31.

    a

    b:c

    d=ac

    bd:

    Demonstrac~ao.

    a

    b:c

    d= a:b1:c:d1 = ac:b1:d1 = ac:(bd)1 =

    ac

    bd:

    1.3.2 Quest~ao 2

    Quest~ao 2-1

    Propriedade 32. Para todo m inteiro vale

    am:a = am+1:

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 25

    Demonstrac~ao. Para m natural vale pela denic~ao de pote^ncia, agora para m =

    n; n > 0 2 N um inteiro vamos provar an:a = an+1. Para n = 1 temos

    a1a = a1+1 = a0 = 1:

    Vamos provar agora para n > 1; n 1 > 0

    an = (an)1 = (an1a)1 = an+1a1

    multiplicando por a de ambos lados an:a = an+1 como queramos demonstrar.

    Propriedade 33.

    am:an = am+n:

    Demonstrac~ao. Primeiro seja m um inteiro qualquer e n natural, vamos provar a

    identidade por induc~ao sobre n, para n = 0 vale

    am:a0 = am = am+0

    para n = 1 vale

    ama1 = ama = am+1:

    Supondo valido para n

    am:an = am+n

    vamos provar para n+ 1

    am:an+1 = am+n+1

    temos

    am:an+1 = amana = am+n:a = am+n+1 :

    Agora para n com n natural , sem e natural temos que a propriedade ja foi demonstrada

    aman = amn

    se m e inteiro negativo temos

    aman = amn

    pois o inverso de aman e aman = am+n propriedade que ja esta provada por m e nserem naturais e amnanm = 1 por unicidade do inverso de = aman = am+n e aman

    logo ca provado para n e m inteiros. Para pote^ncia negativa n podemos fazer como sesegue

    aman = (am)1(an)1 = (aman)1 = (am+n)1 = amn:

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 26

    Quest~ao 2-2

    Propriedade 34.

    (am)n = amn

    para m e n inteiros.

    Demonstrac~ao. Primeiro por induc~ao para m inteiro e n natural

    (am)0 = 1 = am:0

    (am)1 = am = am:1:

    Supondo valido para n

    (am)n = amn

    vamos provar para n+ 1

    (am)n+1 = am(n+1)

    temos pela denic~ao de pote^ncia e pela hipotese da induc~ao que

    (am)n+1 = (am)nam = amnam = amn+m = am(n+1)

    onde usamos a propriedade do produto de pote^ncia de mesma base. Para n inteiro negativo

    (am)n = ((am)n)1 = (amn)(1) = amn:

    1.3.3 Quest~ao 3

    Exemplo 6. Sexkyk

    =xsys

    para todos k; s 2 In, num corpo K, prove que dados, ak 2

    K; k 2 In tais quenX

    k=1

    akyk 6= 0 tem-se

    nPk=1

    akxk

    nPk=1

    akyk

    =x1y1:

    Chamandox1y1

    = p temosxkyk

    = p logo xk = pyk e a soma

    nXk=1

    akxk = pnX

    k=1

    akyk

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 27

    logonP

    k=1

    akxk

    nPk=1

    akyk

    = p =x1y1

    :

    1.3.4 Quest~ao 4

    Denic~ao 3 (Homomorsmo de corpos). Sejam A;B corpos. Uma func~ao f : A ! Bchama-se um homomorsmo quando se tem

    f(x+ y) = f(x) + f(y)

    f(x:y) = f(x):f(y)

    f(1A) = 1B

    para quaisquer x; y 2 A: Denotaremos nesse caso as unidades 1A e 1B pelos mesmossmbolos e escrevemos f(1) = 1.

    Propriedade 35. Se f e homomorsmo ent~ao f(0) = 0:

    Demonstrac~ao. Temos

    f(0 + 0) = f(0) + f(0) = f(0)

    somando f(0) a ambos lados segue

    f(0) = 0:

    Propriedade 36. Vale f(a) = f(a):

    Demonstrac~ao. Pois

    f(a a) = f(0) = 0 = f(a) + f(a)

    da f(a) = f(a):

    Corolario 6.

    f(a b) = f(a) + f(b) = f(a) f(b):

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 28

    Propriedade 37. Se a e invertvel ent~ao f(a) e invertvel e vale f(a1) = f(a)1:

    Demonstrac~ao.

    f(a:a1) = f(1) = 1 = f(a):f(a1)

    ent~ao pela unicidade de inverso em corpos segue que f(a)1 = f(a1):

    Propriedade 38. f e injetora.

    Demonstrac~ao. Sejam x; y tais que f(x) = f(y), logo f(x) f(y) = 0, f(x y) = 0,se x 6= y ent~ao x y seria invertvel logo f(x y) n~ao seria nulo, ent~ao segue que x = y:

    Propriedade 39. Se f : A ! B com f(x + y) = f(x) + f(y) e f(x:y) = f(x)f(y) parax; y arbitrarios, ent~ao f(x) = 0 8x ou f(1) = 1:

    Demonstrac~ao. f(1) = f(1:1) = f(1)f(1), logo f(1) = f(1)2 por isso f(1) = 1 ou

    f(1) = 0: Se f(1) = 0 ent~ao f(x:1) = f(x)f(1) = 0, f(x) = 0 8x.

    1.3.5 Quest~ao 5

    Propriedade 40. Se f : Q! Q e um homomorsmo ent~ao f(x) = x 8x 2 Q:

    Demonstrac~ao. Vale que f(x + y) = f(x) + f(y), tomando x = kh e y = h xo,

    tem-se

    f((k + 1)h) f(kh) = f(h)

    aplicamos a soman1Xk=0

    de ambos lados, a soma e telescopica e resulta em

    f(nh) = nf(h)

    tomando h = 1 segue que f(n) = n, tomando h =p

    nsegue

    f(np

    n) = f(p) = p = nf(

    p

    n)) f(p

    n) =

    p

    n:

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 29

    1.3.6 Quest~ao 6

    1.3.7 Quest~ao 7

    1.3.8 Quest~ao 8

    Propriedade 41. Seja K um conjunto onde valem todos os axiomas de corpo, exceto a

    existe^ncia de inverso multiplicativo. Seja a 6= 0. f : K ! K com f(x) = ax e bijec~ao, 9 a1 2 K:

    Demonstrac~ao. )): A func~ao e sobrejetora logo existe x tal que f(x) = 1 = axportanto a e invertvel com a1 = x 2 K:

    (): Dado qualquer y 2 K tomamos x = ya1 da f(x) = aa1y = y e a func~ao esobrejetiva. f tambem e injetiva, pois se f(x1) = f(x2), ax1 = ax2 implica por lei do

    corte que x1 = x2:. Em geral f e injetiva , vale a lei do corte por essa observac~ao.

    Propriedade 42. Seja K nito. Vale a lei do corte em A , existe inverso para cadaelemento n~ao nulo de K,

    Demonstrac~ao. )): Se vale a lei do corte, pela propriedade anterior tem-se que paraqualquer a 6= 0 em K, f : K ! K com f(x) = ax e injetiva, como f e injetiva de K emK que e um conjunto nito, ent~ao f e bijetiva, o que implica a ser invertvel.

    (): A volta e trivial pois existe^ncia de inverso implica lei do corte.

    1.3.9 Quest~ao 9

    Exemplo 7. O conjunto dos polino^mios de coeciente racionais Q[t] n~ao e um corpo, pois

    por exemplo o elemento x n~ao possui inverso multiplicativo, se houvesse haverianX

    k=0

    akxk

    tal que xnX

    k=0

    akxk = 1 =

    nXk=0

    akxk+1 o que n~ao e possvel pois o coeciente do termo

    independente x0 e zero emnX

    k=0

    akxk+1 e deveria ser 1.

    O conjunto dos inteiros Z n~ao e um corpo, pois n~ao possui inverso multiplicativo para

    todo elementos, por exemplo n~ao temos o inverso de 2:

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 30

    1.3.10 Quest~ao 10

    Propriedade 43. Dados x; y 2 R, x2 + y2 = 0 , x = y = 0:

    Demonstrac~ao. )):Suponha que x 6= 0, ent~ao x2 > 0 e y2 0 de onde segue quex2+y2 > 0 , absurdo ent~ao deve valer x2 = 0) x = 0 logo temos tambem y2 = 0) y = 0;portanto x = y = 0.

    (): Basta substituir x = y = 0 resultando em 0.

    1.3.11 Quest~ao 11

    Exemplo 8. A func~ao f : K+ ! K+ com f(x) = xn, n 2 N e crescente. Sejam x > y > 0ent~ao xn > yn pois xn =

    nYk=1

    x >nY

    k=1

    y = yn, por propriedade de multiplicac~ao de positivos.

    Se f : Q+ ! Q+, Q+ o conjunto dos racionais positivos, ent~ao f n~ao e sobrejetiva paran = 2, pois n~ao existe x 2 Q tal que x2 = 2 2 Q+:

    f(K+) n~ao e um conjunto limitado superiormente de K, isto e, dado qualquer x 2 Kexiste y 2 K+ tal que yn > x: O limitante superior do conjunto, se existisse, n~ao poderiaser um numero negativou ou zero, pois para todo y positivo tem-se yn positivo, que e maior

    que 0 ou qualquer numero negativo. Suponha que x positivo seja, tomando y = x + 1

    temos yn = (x+ 1)n 1 + nx > x, logo f(K+) n~ao e limitado superiormente.

    1.3.12 Quest~ao 12

    Propriedade 44. Sejam X um conjunto qualquer e K um corpo, ent~ao o conjunto

    F (X;K) munido de adic~ao e multiplicac~ao de func~oes e um anel comutativo com uni-

    dade, n~ao existindo inverso para todo elemento. Lembrando que em um anel comu-

    tativo com unidade temos as propriedades, associativa, comutativa, elemento neutro e

    existe^ncia de inverso aditivo, para adic~ao. valendo tambem a comutatividade, associati-

    vidade, existe^ncia de unidade 1 para o produto e distributividade que relaciona as duas

    operac~oes.

    Demonstrac~ao.

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 31

    Vale a associatividade da adic~ao

    ((f + g) + h)(x) = (f(x) + g(x)) + h(x) = f(x) + (g(x) + h(x)) = (f + (g + h))(x)

    Existe elemento neutro da adic~ao 0 2 K e a func~ao constante 0(x) = 0 8 x 2 K, da

    (g + 0)(x) = g(x) + 0(x) = g(x):

    Comutatividade da adic~ao

    (f + g)(x) = f(x) + g(x) = g(x) + f(x) = (g + f)(x)

    Existe a func~ao simetrica, dado g(x), temos f com f(x) = g(x) e da

    (g + f)(x) = g(x) g(x) = 0:

    Vale a associatividade da multiplicac~ao

    (f(x):g(x)):h(x) = f(x):(g(x):h(x))

    Existe elemento neutro da multiplicac~ao 1 2 K e a func~ao constante I(x) = 1 8 x 2K, da

    (g:I)(x) = g(x):1 = g(x):

    Comutatividade da multiplicac~ao

    (f:g)(x) = f(x)g(x) = g(x)f(x) = (g:f)(x)

    Por ultimo vale a distributividade (f(g + h))(x) = f(x)(g(x) + h(x)) = f(x)g(x) +

    f(x)h(x) = (f:g + f:h)(x):

    N~ao temos inverso multiplicativo para toda func~ao, pois dada uma func~ao, tal que

    f(1) = 0 e f(x) = 1 para todo x 6= 1 em K, n~ao existe func~ao g tal que g(1)f(1) = 1,pois f(1) = 0, assim o produto de f por nenhuma outra func~ao gera a identidade.

    1.3.13 Quest~ao 13

    Propriedade 45. Sejam x; y > 0 . x < y , x1 > y1:

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 32

    Demonstrac~ao. )): Como y > x e x1 e y1 s~ao positivos, multiplicamos a desi-gualdade por x1y1 em ambos lados x1y1y > x1y1x implicando x1 > y1, ent~ao

    se y > x temos1

    x>

    1

    y:

    (): Se x1 > y1 . x; y s~ao positivos, multiplicamos a desigualdade por xy em amboslados, de onde segue que y > x.

    1.3.14 Quest~ao 14

    Propriedade 46. Sejam a > 0 em K e f : Z ! K com f(n) = an. Nessas condic~oes fe crescente se a > 1, decrescente se a < 1 e constante se a = 1:

    Demonstrac~ao. Para qualquer n 2 Z vale f(n+ 1) f(n) = an+1 an = an(a 1),an e sempre positivo, ent~ao o sinal da diferenca depende do sinal de a 1: Se a = 1 valef(n+ 1) = f(n) 8 n 2 Z logo f e constante, se a 1 < 0; a < 1 ent~ao f(n+ 1) f(n) 0; a > 1 ent~ao f(n+1) > f(n)e a func~ao e crescente.

    Perceba que as propriedades citadas valem para todo n 2 Z, por exemplo no caso dea > 1 temos

    < f(4) < f(3) < f(2) < f(1) < f(0) < f(1) < f(2) < f(3) < < f(n) < f(n+1) < analogamente para os outros casos.

    1.3.15 Quest~ao 15

    Exemplo 9. Para todo x 6= 0 real, prove que (1 + x)2n > 1 + 2nx:Se x > 1 tomamos a desigualdade de bernoulli com 2n no expoente. Se x < 1 vale

    1 + x < 0 porem elevando a uma pote^ncia par resulta num numero positivo, por outro

    lado 2nx < 2n logo 1+2nx < 12n < 0 ent~ao (1+x)2n e positivo e 1+2nx e negativo,logo nesse caso vale (1 + x)2n > 1 + 2nx :

    1.3.16 Quest~ao 16

    Exemplo 10. Se n 2 N e x < 1 ent~ao (1 x)n 1 nx, pois de x < 1 segue quex > 1 e da aplicamos a desigualdade de Bernoulli (1 + y)n 1 + ny com y = x.

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 33

    1.3.17 Quest~ao 17

    Corolario 7. Se a e a+ x s~ao positivos, ent~ao vale

    (a+ x)n an + nan1x:

    Poisa+ x

    a= (1 +

    x

    a) > 0 ent~ao podemos aplicar a desigualdade de Bernoulli (1 + y)n

    1 + ny com y =x

    a, resultando em

    (a+ x)n an + nan1x:

    Se a 6= 0, arbitrario em R, podendo agora ser negativo, substitumos y = xa

    em

    (1 + x)2n > 1 + 2nx: chegando na desigualdade

    (a+ x)2n > a2n + a2n12nx:

    Se valex

    a< 1 ent~ao da desigualdade (1 y)n 1 ny, novamente tomamos y = x

    ade onde segue

    (a x)n an an1nx:

    1.3.18 Quest~ao 18

    Propriedade 47. Sejam seque^ncias (ak) , (bk) em um corpo ordenado K onde cada bk e

    positivo, sendoa1b1

    o mnimo eanbn

    o maximo dos termos da seque^ncia de termoakbk

    ent~ao

    vale

    a1b1

    nPk=1

    ak

    nPk=1

    bk

    anbn:

    Demonstrac~ao. Para todo k valea1b1 ak

    bk an

    bn) bk a1

    b1 ak bk an

    bnpois bk > 0,

    aplicamos a somanX

    k=1

    em ambos lados, de onde segue

    nXk=1

    bka1b1

    nXk=1

    ak nX

    k=1

    bkanbn

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 34

    dividindo pornX

    k=1

    bk que e positivo, temos nalmente

    a1b1

    nPk=1

    ak

    nPk=1

    bk

    anbn:

    1.3.19 Quest~ao 19

    Propriedade 48 (Multiplicatividade).

    jajjbj = ja:bj

    para a e b reais quaisquer.

    Demonstrac~ao. Vale que jx:yj2 = (x:y)2 = x2y2 e (jxjjyj)2 = jxj2jyj2 = x2:y2 osquadrados desses numeros s~ao iguais e eles s~ao n~ao negativos, ent~ao segue que jx:yj =jxjjyj:

    Demonstrac~ao.[2] ja:bj =p(a:b)2 =

    pa2:b2 =

    pa2:pb2 = jajjbj:

    Propriedade 49. Se x 6= 0 ent~ao j1xj = 1jxj :

    Demonstrac~ao. Vale jxjj1xj = jx

    xj = 1 da j1

    xj e inverso de jxj, sendo 1jxj :

    Corolario 8 (Preserva divis~ao).

    jxyj = jxjjyj :

    1.3.20 Quest~ao 20

    Propriedade 50.nY

    k=1

    jakj = jnY

    k=1

    akj

    Demonstrac~ao. Por induc~ao, para n = 1 vale, supondo para n numeros

    nYk=1

    jakj = jnY

    k=1

    akj

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 35

    vamos provar para n+ 1n+1Yk=1

    jakj = jn+1Yk=1

    akj

    temos

    n+1Yk=1

    jakj =nY

    k=1

    jakj:jan+1j = jnY

    k=1

    akjjan+1j = jnY

    k=1

    akan+1j = jn+1Yk=1

    akj :

    Propriedade 51 (Desigualdade triangular generalizada). Sejam g(k) denida para k

    inteiro ,a; b 2 Z, ent~ao valej

    bXk=a

    g(k)j bX

    k=a

    jg(k)j:

    Demonstrac~ao. Para cada k vale

    jg(k)j g(k) jg(k)j

    aplicando o somatorio em ambos lados segue

    bX

    k=a

    jg(k)j bX

    k=a

    g(k) bX

    k=a

    jg(k)j

    que implica

    jbX

    k=a

    g(k)j jbX

    k=a

    jg(k)jj =bX

    k=a

    jg(k)j

    pois os termos jg(k)j somados s~ao n~ao negativos ,logo a soma desses termos e n~ao-negativae o modulo da soma e igual a soma.

    Propriedade 52. A identidade que provamos acima vale para numeros reais, vamos

    provar agora por induc~ao que se vale jz + wj jzj+ jwj para quaisquer z; w ent~ao vale

    jnX

    k=1

    zkj nX

    k=1

    jzkj

    de maneira que possa ser usada para numeros complexos , normas e outras estruturas que

    satisfazem a desigualdade triangular.

    Demonstrac~ao.[2] Por induc~ao sobre n, para n = 1 tem-se

    j1X

    k=1

    zkj = jz1j 1X

    k=1

    jzkj = jz1j

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 36

    logo vale. Supondo a validade para n

    jnX

    k=1

    zkj nX

    k=1

    jzkj

    vamos provar para n+ 1

    jn+1Xk=1

    zkj n+1Xk=1

    jzkj:

    Da hipotese da induc~ao somamos jzn+1j em ambos lados, logo

    jn+1Xk=1

    zkj = jzn+1 +nX

    k=1

    zkj jzn+1j+ jnX

    k=1

    zkj n+1Xk=1

    jzkj

    Vejamos outras1 demonstrac~oes da desigualdade triangular

    1.3.21 Quest~ao 22

    Vamos resolver um caso mais geral do problema.

    Denic~ao 4 (Mediana). Dada uma seque^ncia nita (yk)n1 seus termos podem ser rear-

    ranjados para forma uma seque^ncia n~ao-decrescente (xk)n1 . A mediana eX e denida da

    seguinte maneira

    Se n e mpar eX = xn+12.

    Se n e par eX = xn2+1 + xn22

    .

    Exemplo 11. Seja (xk)n1 uma seque^ncia crescente f : R ! R com f(x) =

    nXk=1

    jx xkj.Se x < x1 ent~ao

    f(x) = nx+nX

    k=1

    xk

    logo f e decrescente para x < x1. Tomando x > xn

    f(x) = nxnX

    k=1

    xk

    logo f e crescente para x > xn:

    1Essas demonstrac~oes aprendi com Pedro Kenzo, obrigado por compartilhar as soluc~oes.

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 37

    Seja agora x 2 [xt; xt+1), t variando de 1 ate n 1

    f(x) =tX

    k=1

    (x xk)nX

    k=t+1

    (x xk) = (2t n)x+tX

    k=1

    xk nX

    k=t+1

    xk

    portanto a func~ao e decrescente se t

    n

    2, de t = 1 ate t = bn

    2c

    em cada intervalo [xt; xt+1) a func~ao e decrescente, sendo bn2c segmentos decrescentes, de

    t = bn2c+ 1 ate n 1, temos n 1 bn

    2c segmentos crescentes.

    Se n e mpar f e decrescente em [xbn2c; xbn

    2c+1) e crescente em [xbn

    2c+1; xbn

    2c+2) logo

    o ponto xbn2c+1 = xn+1

    2e o unico ponto de mnimo.

    Se n e par a func~ao e constante em [xn2; xn

    2+1), todos os pontos desse intervalo s~ao

    pontos de mnimo. Em especial o pontoxn

    2+ xn

    2+1

    2e ponto de mnimo.

    Conclumos que um ponto de mnimo acontece sempre na mediana da seque^ncia.

    Exemplo 12. Achar o mnimo da func~ao f(x) =nX

    k=1

    jx kj para n mpar e para n par.Trocando n por 2n temos que o mnimo acontece no ponto x 2n

    2= xn = n, substitumos

    ent~ao tal valor na func~ao

    2nXk=1

    jn kj =nX

    k=1

    jn kj+2nX

    k=n+1

    jn kj =nX

    k=1

    (n k) +2nX

    k=n+1

    (n+ k) =

    =nX

    k=1

    (n k) +nX

    k=1

    (k) =nX

    k=1

    n = n:n = n2:

    portanto o mnimo de2nXk=1

    jx kj e n2:

    minfjx 1j+ jx 2jg = 1

    minfjx 1j+ jx 2j+ jx 3j+ jx 4jg = 4

    minfjx 1j+ jx 2j+ jx 3j+ jx 4j+ jx 5j+ jx 6jg = 9

    minfjx 1j+ jx 2j+ jx 3j+ jx 4j+ jx 5j+ jx 6j+ jx 7j+ jx 8jg = 16.

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 38

    Agora para n mpar, trocamos n por 2n + 1 o mnimo acontece no ponto x (2n+1)+12

    =

    xn+1 = n+ 1, aplicando na func~ao temos

    2n+1Xk=1

    jn+1kj =n+1Xk=1

    jn+1kj+2n+1Xk=n+2

    jn+1kj =n+1Xk=1

    (n+1k)+2n+1Xk=n+2

    (n+1)+k =

    =nX

    k=1

    (n+ 1 k) +nX

    k=1

    k =nX

    k=1

    (n+ 1) = n(n+ 1):

    minfjx 1j+ jx 2j+ jx 3jg = 2

    minfjx 1j+ jx 2j+ jx 3j+ jx 4j+ jx 5jg = 6

    minfjx 1j+ jx 2j+ jx 3j+ jx 4j+ jx 5j+ jx 6j+ jx 7jg = 12

    minfjx1j+jx2j+jx3j+jx4j+jx5j+jx6j+jx7j+jx8j+jx9jg = 20.

    1.3.22 Quest~ao 23

    Propriedade 53. ja bj < ") jaj < jbj+ ":

    Demonstrac~ao. Partindo da desigualdade ja bj < ", somamos jbj a ambos lados

    ja bj+ jbj < "+ jbj

    e usamos agora a desigualdade triangular

    jaj ja bj+ jbj < "+ jbj

    da segue

    jaj "+ jbj:

    Da mesma forma vale se jabj < " ent~ao jbj "+jaj ) jbj" jaj e com jaj "+jbj:temos

    jbj " jaj "+ jbj:

    Vimos que ja bj < " implica jaj < jbj+ ", mas como a jaj segue a < jbj+ ":

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 39

    1.3.23 Quest~ao 24

    Propriedade 54. Dado um corpo ordenado K , s~ao equivalentes

    1. K e arquimediano.

    2. Z e ilimitado superiormente e inferiormente.

    3. Q e ilimitado superiormente e inferiormente.

    Demonstrac~ao.

    1) 2. N Z ent~ao Z e ilimitado superiormente. Suponha por absurdo que Z sejalimitado inferiormente, ent~ao existe a 2 K tal que a < x 8x 2 Z, logo a > x,porem existe n natural tal que n > a) n|{z}

    2Z< a o que contraria a hipotese.

    2) 3 . Z Q portanto Q e ilimitado superiormente e inferiormente.

    3 ) 1 . Para todo y 2 K existe ab2 Q com a; b > 0 naturais tal que a

    b> y,

    da a > yb, podemos tomar y =x

    b, logo a > x; a 2 N , portanto N e ilimitado

    superiormente e o corpo e arquimediano.

    1.3.24 Quest~ao 25

    Propriedade 55. Seja K um corpo ordenado. K e arquimediado, 8" > 0 em K existen 2 N tal que 1

    2n< ":

    Demonstrac~ao.

    )): Como K e arquimediano, ent~ao 8" > 0 existe n 2 N tal que n > 1") n + 1 >

    n >1

    "por desigualdade de Bernoulli temos 2n > n+ 1 >

    1

    ") 1

    2n< ":

    (): Se 8" > 0 em K existe n 2 N tal que 12n

    < ", tomamos " =1

    x, x > 0 arbitrario

    ent~ao x < 2n, com 2n = m 2 N ent~ao K e arquimediano, N n~ao e limitado superiormente.

    1.3.25 Quest~ao 26

    Propriedade 56. Seja a > 1, K corpo arquimediano, f : Z ! K com f(n) = an, ent~ao

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 40

    f(Z) n~ao e limitado superiormente.

    inf(F (Z)) = 0:

    Demonstrac~ao.

    Vale que a > 1 ent~ao a = p + 1 onde p > 0, por desigualdade de Bernoulli temos

    (p + 1)n 1 + pn. 8 x > 0 2 K existe n tal que n > xp) pn > x ) (p + 1)n

    1 + pn > x, logo f(Z) n~ao e limitado superiormente.

    0 e cota inferior de f(Z) pois vale 0 < an 8n 2 Z. Suponha que exista x tal que0 < x < am 8 m 2 Z, sabemos que existe n 2 N tal que an > 1

    xda x >

    1

    an= an,

    absurdo, ent~ao 0 deve ser o nmo.

    1.3.26 Quest~ao 27

    Propriedade 57. Se s e irracional e u 6= 0 e racional ent~ao u:s e irracional.

    Demonstrac~ao. Suponha que s e irracional e u:s seja racional, ent~ao u:s =p

    qcom

    p 6= 0 e q 6= 0 inteiros e como u 6= 0 e racional ele e da forma u = jv, j 6= 0 e v 6= 0,

    inteiros, logoj

    vs =

    p

    q

    multiplicando porv

    jambos lados segue

    s =p:v

    j:q

    que e um numero racional, logo chegamos a um absurdo.

    Propriedade 58. Se s e irracional e t racional, ent~ao s+ t e irracional.

    Demonstrac~ao. Suponha s + t racional, ent~ao s + t =p

    qda s =

    p

    q t que seria

    racional por ser diferenca de dois racionais, um absurdo ent~ao segue que s+ t e irracional.

    Exemplo 13. Existem irracionais a e b tais que a + b e a:b sejam racionais. Exemplos

    a = 1 +p5 , b = 1

    p5 da a+ b = 2 e a:b = 1 5 = 4:

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 41

    1.3.27 Quest~ao 28

    Propriedade 59. Sejam a; b; c; d racionais ent~ao

    a+ bp2 = c+ d

    p2, a = c e b = d:

    Demonstrac~ao.

    (): Se a = c e b = d a temos a+ bp2 = c+ d

    p2.

    )): Suponha a + bp2 = c + d

    p2 ent~ao a c =

    p2(d b), se d = b ent~ao a = c e

    terminamos, se n~ao vale quea cd b =

    p2

    o que e absurdo poisp2 e irracional.

    1.3.28 Quest~ao 29

    Exemplo 14. O conjunto da forma fx + yppg onde x e y s~ao racionais e subcorpo dosnumeros reais.

    O elemento neutro da adic~ao 0 pertence ao conjunto. Pois 0 = 0 + 0pp

    O elemento neutro da multiplicac~ao 1 pertence ao conjunto. Pois 1 = 1 + 0pp

    A adic~ao e fechada. Pois x+ ypp+ z + w

    pp = x+ z + (y + w)

    pp:

    O produto e fechado. Pois (x+ ypp)(z + w

    pp) = xz + xw

    pp+ yz

    pp+ y:wp:

    Dado x 2 A implica x 2 A. Pois dado x+ ypp temos o simetrico x ypp:

    Dado x 6= 0 2 A tem-se x1 2 A: Pois dado x+ ypp temos inverso

    x yppx2 y2p

    como inverso multiplicativo.

    Exemplo 15. O conjunto dos elementos da forma a + b onde =3p2 n~ao e um corpo

    pois o produto n~ao e fechado, vamos mostrar que 2 n~ao pertence ao conjunto.

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 42

    Suponha que 2 = a+b ent~ao 3 = a+b2 = 2 substituindo a primeira na segunda

    temos que

    a+ b(a+ b) = a + ab+ b2 = (b2 + a) + ab = 2) (b2 + a) = 2 ab

    se b2 + a 6= 0 ent~ao = 2 abb2 + a

    o que e absurdo pois e irracional, ent~ao devemos ter

    a = b2, multiplicamos a express~ao a + b2 = 2 por , de onde segue a2 + 2b = 2,substituindo 2 = a+ b nessa ultima temos

    a(a+ b) + 2b = a2 + ab + 2b = 2) (2 ab) = 2b+ a2

    se 2 6= ab chegamos num absurdo de = 2b+ a2

    2 ab , temos que ter ent~ao 2 = ab e a = b2

    de onde segue 2 = b3, porem n~ao existe racional que satisfaz essa identidade, da n~aopodemos escrever 2 da forma a+b com a e b racionais, portanto o produto de elementos

    n~ao e fechado e assim n~ao temos um corpo.

    1.3.29 Quest~ao 30

    Propriedade 60. Sejam a; b 2 Q+: pa+pb e racional , pa e

    pb s~ao racionais.

    Demonstrac~ao.

    )):Se a = b ent~ao 2

    pa 2 Q o que implica pa =

    pb 2 Q: Agora o caso de a 6= b:

    Suponha quepa+

    pb e racional ent~ao seu inverso tambem racional , que e

    papba b ,

    dapa

    pb 2 Q , a soma (pa+

    pb) + (

    pa

    pb) = 2

    pa 2 Q logo pa 2 Q, a diferenca

    de numeros racionais tambem e um numero racional (pa+

    pb)pa =

    pb, portanto

    pa

    epb s~ao racionais.

    (): A volta vale pois a soma de racionais e um racional.

    1.3.30 Quest~ao 31

    Propriedade 61. Sejam A R n~ao vazio limitado e c 2 R, ent~ao

    1. c sup(A), 8 " > 0 9 x 2 A tal que c " < x:

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 43

    2. c inf(A), 8 " > 0 9 x 2 A tal que c+ " > x:

    Demonstrac~ao.

    1. )): Para todo " > 0 vale que c " < sup(A). Dado " > 0 xo, se n~ao existissex 2 A tal que c " < x ent~ao c " seria cota superior menor que o supremo, o quee absurdo, contraria o fato do supremo ser a menor das cotas superiores.

    (): Suponha por absurdo que fosse c > sup(A), poderamos tomar c sup(A) = "da c c+ sup(A) = sup(A) < x o que e absurdo.

    2. )): Para todo " > 0 vale que c + " < inf(A). Dado " > 0 xo, se n~ao existissex 2 A tal que c+ " > x ent~ao c+ " seria cota superior menor que o nmo, o que eabsurdo, contraria o fato do nmo ser a menor das cotas inferiores.

    (): Suponha por absurdo que fosse c < inf(A), poderamos tomar inf(A) c = "da x < c+ inf(A) c = inf(A) o que e absurdo.

    1.3.31 Quest~ao 32

    Exemplo 16. Seja A = f 1nj n 2 Ng . Mostre que inf A = 0: Sabemos que 0 e uma cota

    inferior, agora vamos mostrar que 0 e a menor delas. Dado 0 < x, x n~ao pode ser cota

    inferior, pois existe n natural tal que1

    n< x, logo 0 e o nmo.

    1.3.32 Quest~ao 33

    Propriedade 62. Se A e limitado inferiormente e B A ent~ao inf(A) inf(B):

    Demonstrac~ao. infA e cota inferior de A, logo tambem e cota inferior de B, sendo

    cota inferior de B vale infA infB, pois inf B e a maior cota inferior de B.

    Propriedade 63. Se A e limitado superiormente e B A ent~ao sup(A) sup(B):

    Demonstrac~ao. Toda cota superior de A e cota superior de B, logo o sup(A) e cota

    superior de B, como sup(B) e a menor das cotas superiores de B segue que sup(A) sup(B):

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 44

    Corolario 9. Se A e B s~ao conjuntos limitados com B A ent~ao vale sup(A) sup(B) inf(B) inf(A) pois temos sup(A) sup(B) e inf(A) inf(B), tendo ainda quesup(B) inf(B):

    1.3.33 Quest~ao 34

    Propriedade 64. Sejam A;B R tais que para todo x 2 A e todo y 2 B se tenhax y. Ent~ao supA inf B:

    Demonstrac~ao. Todo y 2 B e cota superior de A, logo supA y para cada y poissupA e a menor das cotas superiores, essa relac~ao implica que supA e cota inferior de B

    logo supA inf B, pois inf B e a maior cota inferior.

    Propriedade 65. supA = inf B , para todo " > 0 dado , existam x 2 A e y 2 B comy x < ":

    Demonstrac~ao. (, usamos a contrapositiva. N~ao podemos ter inf B < supA pelapropriedade anterior, ent~ao temos forcosamente que inf B > supA, tomamos ent~ao " =

    inf B supA > 0 e temos y x " para todo x 2 A e y 2 B pois y inf B esupA x de onde segue x supA, somando esta desigualdade com a de y tem-sey x inf B supA = ":

    ) , Se supA = inf B. Ent~ao sendo para qualquer " > 0, supA "2n~ao e cota superior

    de A, pois e menor que o supA (que e a menor cota superior), da mesma maneira inf A+"

    2n~ao e cota inferior de B, ent~ao existem x 2 A e y 2 B tais que

    supA "2< x supA = inf B y < inf B + "

    2

    inf B "2< x y < inf B + "

    2

    de onde segue inf B "2< x, x < "

    2 inf B e y < inf B + "

    2somando ambas tem-se

    y x < ":

    1.3.34 Quest~ao 35 e 36

    Propriedade 66. Se c > 0 ent~ao sup(c:A) = c: supA:

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 45

    Demonstrac~ao. Seja a = supA. Para todo x 2 A tem-se x a, de onde seguecx ca, assim ca e cota superior de cA: Seja d tal que d < ca ent~ao d

    c< a logo

    d

    cn~ao e

    cota superior de A, implicando a existe^ncia de pelo menos um x tal qued

    c< x, d < cx

    de onde segue que d n~ao e cota superior de cA, assim ca e a menor cota superior de cA

    logo o supremo.

    Propriedade 67. Se c > 0, inf cA = c inf A:

    Demonstrac~ao.

    Seja a = inf A, ent~ao vale a x para todo x, multiplicando por c segue ca cxde onde conclumos que ca e cota inferior de cA. Seja d tal que ca < d, ent~ao a ca tem-sed

    c< a como a e supremo, isso signica que existe x 2 A tal que d

    c< x logo d > cx,

    assim esse d n~ao e cota inferior, implicando que ca e a menor cota inferior, ent~ao nmo

    do conjunto.

    A quest~ao 35 segue da proxima propriedade com c = 1:

    Propriedade 69. Se c < 0 ent~ao sup(cA) = c inf A:

    Demonstrac~ao. Seja b = inf A ent~ao vale b x para todo x 2 A, multiplicandopor c segue cb cx assim cb e cota superior de cA. Agora tome d tal que cb > d segueb d assim esse d n~ao pode ser cota

    superior de cA, ent~ao cb e a menor cota superior, logo o nmo.

    1.3.35 Quest~ao 37

    Item I

    Sejam A;B R, conjuntos limitados .

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 46

    Propriedade 70. O conjunto A+B = fx+ y j x 2 A; y 2 Bg tambem e limitado.

    Demonstrac~ao. Se A e limitado , existe t tal que jxj < t para todo x 2 A e se B elimitado existe u tal que jyj < u 8y 2 B: Somando as desigualdades e usando desigualdadetriangular segue jxj + jyj < u + t e jx + yj jxj + jyj < u + t logo o conjunto A + B elimitado.

    Item II

    Propriedade 71 (Propriedade aditiva). Vale sup(A+B) = sup(A) + sup(B):

    Demonstrac~ao. Como A;B s~ao limitidados superiomente, temos supA := a e

    supB := b, como vale a x e b y para todos x; y 2 A;B respectivamente segueque a+ b x+ y logo o conjunto A+B e limitado superiormente. Para todo e qualquer" > 0 existem x; y tais que

    a < x+"

    2; b < y +

    "

    2

    somando ambas desigualdades-segue-se que

    a+ b < x+ y + "

    que mostra que a+ b e a menor cota superior, logo o supremo, ca valendo ent~ao

    sup(A+B) = sup(A) + sup(B):

    Item III

    Propriedade 72. inf(A+B) = inf A+ inf B.

    Demonstrac~ao. Sejam a = infA e b = infB ent~ao 8x; y 2 A;B tem-se a x, b yde onde segue por adic~ao a+ b x+ y, assim a+ b e cota inferior de A+B. 9x; y 2 A;Btal que 8" > 0 vale x < a + "

    2e y < b +

    "

    2pois a e b s~ao as maiores cotas inferiores,

    somando os termos das desigualdades segue x+ y < a+ b+ ", que implica que a+ b e a

    maior cota inferior logo o nmo.

    1.3.36 Quest~ao 38

    Denic~ao 5 (Func~ao limitada). Seja A R, f : A ! R e dita limitada quando oconjunto f(A) = ff(x) j x 2 Ag, se f(A) e limitado superiormente ent~ao dizemos que f e

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 47

    limitada superiormente e caso f(A) seja limitado inferiormente dizemos que A e limitado

    inferiormente.

    Seja uma func~ao limitada f : V ! R.

    Denic~ao 6.

    sup f := sup f(V ) = supff(x) j x 2 V g

    Denic~ao 7.

    inf f := inf f(V ) = infff(x) j x 2 V g

    Propriedade 73. A func~ao soma de duas func~oes limitadas e limitada.

    Demonstrac~ao. Vale jf(x)j M1 e jg(x)j M2 8x 2 A ent~ao

    jf(x) + g(x)j jf(x)j+ jg(x)j M1 +M2 = M

    portando a func~ao soma f + g de duas func~oes limitadas e tambem uma func~ao limitada.

    Sejam f; g : V ! R func~oes limitadas e c 2 R.

    Propriedade 74.

    sup(f + g) sup f + sup g:

    Demonstrac~ao.

    Sejam

    A = ff(x) j x 2 V g; B = fg(y) j y 2 V g; C = fg(x) + f(x) j x 2 V g

    temos que C A+B, pois basta tomar x = y nos conjuntos, logo

    sup(A+B) sup(f + g)

    sup(A) + sup(B) = sup f + sup g sup(f + g)

    Propriedade 75.

    inf(f + g) inf(f) + inf(g):

    Demonstrac~ao. De C A+B segue tomando o nmo

    inf(A+B) = inf(A) + inf(B) = inf(f) + inf(g) inf(C) = inf(f + g):

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 48

    Exemplo 17. Sejam f; g : [0; 1]! R dadas por f(x) = x e g(x) = x

    Vale sup f = 1; sup g = 0, f + g = 0 logo sup(f + g) = 0 vale ent~ao

    sup f + sup g = 1 > sup(f + g) = 0:

    Temos ainda inf f = 0; inf g = 1, f + g = 0, inf(f + g) = 0 logo

    inf f + inf g = 1 < inf(f + g) = 0:

    As desigualdades estritas tambem valem se consideramos as func~oes denidas em [1; 1],nesse caso sup f + sup g = 2 e inf f + inf g = 2 e sup(f + g) = 0 = inf(f + g):

    1.3.37 Quest~ao 39

    Denic~ao 8. Sejam A e B conjuntos n~ao vazios, denimos A:B = fx:y j x 2 A; y 2 Bg:

    Propriedade 76. Sejam A e B conjuntos limitados de numeros positivos, ent~ao vale

    sup(A:B) = sup(A): sup(B):

    Demonstrac~ao. Sejam a = sup(A) e b = sup(B) ent~ao valem x a e y b; 8x 2A; y 2 B da x:y a:b, logo a:b e cota superior de A:B. Tomando t < a:b segue que t

    a< b

    logo existe y 2 B tal que ta< y da

    t

    y< a logo existe x 2 A tal que t

    y< x logo t < x:y

    ent~ao t n~ao pode ser uma cota superior, implicando que a:b e o supremo do conjunto.

    Propriedade 77. Sejam A e B conjuntos limitados de numeros positivos, ent~ao vale

    inf(A:B) = inf(A): inf(B):

    Demonstrac~ao. Sejam a = inf(A) e b = inf(B) ent~ao valem x a e y b; 8x 2A; y 2 B da x:y a:b, logo a:b e cota inferior de A:B. Tomando t > a:b segue que t

    a> b

    logo existe y 2 B tal que ta> y da

    t

    y> a logo existe x 2 A tal que t

    y> x logo t < x:y

    ent~ao t n~ao pode ser uma cota inferior, implicando que a:b e o nmo do conjunto.

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 49

    1.3.38 Quest~ao 40

    Propriedade 78. Sejam f; g : A! R func~oes limitadas ent~ao f:g : A! R e limitada.

    Demonstrac~ao. Vale que jf(x)j < M1 e jg(x)j < M2 ent~ao jf(x)g(x)j < M1M2 =M 8 x 2 A , portanto f:g : A! R e limitada.

    Propriedade 79. Sejam f; g : A! R+ limitadas superiormente, ent~ao

    sup(f:g) sup(f) sup(g):

    Demonstrac~ao. Sejam C = fg(x):f(x) j x 2 Ag , B = fg(y): j y 2 Ag e A =ff(x) j x 2 Ag . Vale que C A:B para ver isso basta tomar x = y nas denic~oes acima,da

    sup(A:B) sup(C)sup(A) sup(B) sup(C)sup(f) sup(g) sup(f:g):

    Propriedade 80. Sejam f; g : A! R+ limitadas inferiormente, ent~ao

    inf(f:g) inf(f) inf(g):

    Demonstrac~ao. Sejam C = fg(x):f(x) j x 2 Ag , B = fg(y): j y 2 Ag e A =ff(x) j x 2 Ag . Vale que C A:B, da

    inf(A:B) inf(C)

    inf(A) inf(B) inf(C)inf(f) inf(g) inf(f:g):

    Exemplo 18. Sejam f; g : [1; 2] ! R dadas por f(x) = x e g(x) = 1x, vale sup f = 2,

    sup g = 1 sup f: sup g = 2 e sup(f:g) = 1, pois f:g = 1 logo

    sup f sup g > sup(f:g):

    Da mesma maneira inf f = 1, inf g =1

    2vale inf f: inf g =

    1

    2e inf(f:g) = 1 portanto

    inf f: inf g < inf(f:g):

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 50

    Propriedade 81. Seja f : A! R+ limitada superiormente ent~ao sup(f 2) = (sup f)2:

    Demonstrac~ao. Seja a = sup f tem-se f(x) a 8x da f(x)2 a2 ent~ao a2 ecota superior de f 2, e e a menor cota superior pois se 0 < c < a2 ent~ao

    pc < a logo

    existe x tal quepc < f(x) < a e da c < f(x)2 < a2 logo a2 e a menor cota superior

    sup(f 2) = sup(f)2:

    Propriedade 82. Seja f : A! R+ ent~ao inf(f 2) = (inf f)2:

    Demonstrac~ao. Seja a = inf f tem-se f(x) a 8x da f(x)2 a2 ent~ao a2 e cotainferior de f 2, e e a maior cota inferior pois se a2 < c ent~ao a 1 natural. O conjunto

    A = fmkn

    2 I j m;n 2 Zg e denso em I.

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 52

    Demonstrac~ao. Dado " > 0 existe n 2 N tal que kn > 1", da os intervalos

    [m

    kn;m+ 1

    kn] tem comprimento

    m+ 1

    kn mkn

    =1

    kn< ":

    Existe um menor inteiro m + 1 tal que x + " m+ 1kn

    dam

    kn2 (x "; x + ") pois

    se fosse x + " t e t =2 [k;1) = Ak logo n~ao podepertencer a intersec~ao te todos esses conjuntos.

    Da mesma maneira existe uma seque^ncia decrescente de intervalos abertos limitados

    com intersec~ao vazia, sendo Bk = (0;1

    k)

    1\k=1

    Bk = B

    B e vazio, pois se houvesse um elemento nele x > 0, conseguimos k tal que1

    k< x da x

    n~ao pertence ao intervalo (0;1

    k) = Bk portanto n~ao pode pertencer a intersec~ao.

    1.3.45 Quest~ao 49

    Propriedade 89. Sejam B A n~ao vazios, A limitado superiormente, se 8x 2 A existey 2 B tal que y x ent~ao sup(B) = sup(A):

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 55

    Demonstrac~ao. B e limitado superiormente pois esta contido em um conjunto limi-

    tado e vale que sup(A) sup(B), pois B A, suponha que fosse c = sup(A) > sup(B),ent~ao tomando " = sup(A) sup(B) > 0, existe x 2 A tal que x > c " = sup(A) sup(A) + sup(B) = sup(B), por hipotese existe y x > sup(B) com y 2 B, o que eabsurdo, pois n~ao pode existir um elemento maior que o supremo.

    Propriedade 90. Sejam B A n~ao vazios, A limitado inferiormente, se 8x 2 A existey 2 B tal que y x ent~ao inf(B) = inf(A):

    Demonstrac~ao. B e limitado inferiormente pois esta contido em um conjunto limi-

    tado e vale que inf(A) inf(B), pois B A, suponha que fosse c = inf(A) < inf(B),ent~ao tomando " = inf(B) inf(A) > 0, existe x 2 A tal que x < c + " = inf(A) sup(A) + inf(B) = inf(B), por hipotese existe y x < inf(B) com y 2 B, o que eabsurdo, pois n~ao pode existir um elemento menor que o nmo.

    1.3.46 Quest~ao 50

    Denic~ao 11 (Corte de Dedekind). Um corte de Dedekind e um par ordenado (A;B)

    onde A;B 2 Q n~ao vazios, tais que A n~ao possui maximo, A [ B = Q e 8 x 2 A; y 2 Bvale x < y.

    Seja C o conjunto dos cortes de Dedekind.

    Propriedade 91. Em (A;B) vale sup(A) = inf(B):

    Demonstrac~ao. Ja sabemos que vale sup(A) inf(B), pois 8 x 2 A; y 2 B valex < y implica sup(A) < y e sup(A) ser cota inferior implica sup(A) inf(B), suponhapor absurdo que fosse sup(A) < inf(B), ent~ao o intervalo (sup(A); inf(B)) n~ao possui

    valores x 2 A, pois se n~ao x > sup(A), nem y 2 B pois da y < inf(B), mas como existemracionais em tal intervalo, pois Q e denso e A [B = Q, chegamos em um absurdo.

    Propriedade 92. Existe bijec~ao entre R e C o conjunto dos cortes.

    Demonstrac~ao. Denimos f : C ! R como f(A;B) = sup(A) = inf(B):

    f e injetora, suponha f(A;B) = f(A0; B0) ent~ao sup(A) = inf(B) = sup(A0) =

    inf(B0).

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 56

    Dado x 2 A vamos mostrar que x 2 A0.

    x < sup(A0) = inf(B0) y0; 8 y0 2 B0; da x 2 A0

    a inclus~ao A0 A e analoga. Ent~ao vale A = A0:

    Dado y 2 B, vamos mostrar que y 2 B0.

    x0 < sup(A) < inf(B0) y

    com isso y 2 B0: De maneira similar, B0 B portanto B = B0. Como vale B = B0e A = A0 ent~ao a func~ao e injetiva.

    A func~ao e sobrejetiva. Para qualquer y 2 R, tomamos os conjuntos (1; y)\Q = Ae B = [y;1) \Q, A n~ao possui maximo, para todo x 2 A e y 2 B tem-se y > x eQ = [(1; y) \Q] [ [ [y;1) \Q], alem disso vale sup(A) = y = inf(B), portantof(A;B) = y e a func~ao e sobrejetora, logo sendo tambem injetora f e bijec~ao.

    1.3.47 Quest~ao 53

    Propriedade 93 (Media aritmetica e geometrica.). Se a; b > 0 vale

    a+ b

    2pa:b:

    Demonstrac~ao.

    (pa

    pb)2 0) a 2pa

    pb+ b 0) a+ b 2pa

    pb) a+ b

    2pab:

    1.3.48 Quest~ao 57

    Exemplo 21. A func~ao f : R! (1; 1) com f(x) = xp1 + x2

    e bijetora.

    Ela esta bem denida em R, pois o unico problema possvel seria o termo dentro da

    raz no denominador ser n~ao positivo, o que n~ao acontece pois x2 + 1 1, ela e injetorapois

    x1p1 + x21

    =x2p1 + x22

    ) x1 = x2, sua imagem esta contida no intervalo (1; 1)

    poisp1 + x2 >

    px2 = jxj logo j xp

    1 + x2j < 1 sendo tambem sobrejetora, pois dado

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 57

    y 2 (1; 1) temos jyj < 1) y2 < 1) 0 < 1 y2, podemos tomar x =s

    y2

    1 y2 se x 0

    e x = s

    y2

    1 y2 caso x < 0 e da vale f(x) = y (Podemos perceber pela denic~ao quex 0, y 0 e x 0, y 0 ).

    1.4 Captulo 4-Seque^ncias e series de numeros reais

    1.4.1 Quest~ao 1

    Propriedade 94. Se lim xn = a ent~ao lim jxnj = jaj:

    Demonstrac~ao. Se limxn = a ent~ao

    8" > 0;9n0 2 N j n > n0 ) jxn aj < "

    porem temos a desigualdade jjxnj jajj jxn aj logo jjxnj jajj < " e lim jxnj = jaj:

    Exemplo 22. lim jxnj pode existir porem limxn pode n~ao existir, por exemplo tomamosxn = (1)n, ela n~ao converge porem j(1)nj = 1 e constante logo convergente.

    1.4.2 Quest~ao 2

    Exemplo 23. Se lim xn = 0 e yn = minfjx1j; ; jxnjg ent~ao lim yn = 0:Por denic~ao vale que 0 yn jxnj, como jxnj ! 0 ent~ao por sanduche segue que

    lim yn = 0:

    1.4.3 Quest~ao 3

    Propriedade 95. Se lim x2n = a e limx2n1 = a ent~ao lim xn = a:

    Demonstrac~ao. Sejam yn = x2n e zn = x2n1 como temos lim yn = lim zn = a,

    para qualquer " > 0 existem n0 e n1 tais que para n > n0 vale yn 2 (a "; a + ")e n > n1 vale zn 2 (a "; a + "), escolhendo n2 > maxfn0; n1g temos para n n2simultaneamente zn; yn 2 (a "; a+ "), x2n1; x2n 2 (a "; a+ "), ent~ao para n > 2n2 1temos xn 2 (a "; a+ ") logo vale limxn = a:

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 58

    1.4.4 Quest~ao 4

    Propriedade 96. Se N =

    p[k=1

    Nk e limn2Nk

    xn = a ent~ao lim xn = a:

    Demonstrac~ao.

    Dado " > 0 xo e arbitrario existe nk 2 Nk tal que 8 n > nk, n 2 Nk vale xn 2(a "; a + ") pelo fato de lim

    n2Nkxn = a. Tomamos n0 = maxfn1; ; npg, da vale para

    n > n0, xn 2 (a "; a+ ") para todo n 2 Nk com todo k, com isso uniformizamos o valordo ndice para o qual os termos da seque^ncia est~ao no mesmo intervalo (a "; a + ").Como todo n 2 N pertence a algum Nk ent~ao para n 2 N sucientemente grande vale xnem (a "; a+ ") . Vamos tentar deixar mais clara a ultima proposic~ao.

    Seja n00 = minfn > n0 jxn 2 (a "; a+ ") 8n 2 Nk; 8kg, tal conjunto e n~ao vazio logopossui mnimo. Para todo n 2 N , n > n00 vale xn 2 (a "; a+ "), pois dado n > n00 > n0xn pertence a algum Nk e nas condic~oes colocadas na construc~ao do conjunto para Nk

    vale xn 2 (a "; a+ ").

    1.4.5 Quest~ao 5

    Exemplo 24. Pode valer N =1[k=1

    Nk com limn2Nk

    xn = a e lim xn 6= a:

    Como por exemplo, denimosN2 = f2; 22; 23; ; 2n; g em geralNk+1 = fp1k; p2k; ; pnk ; gonde pk e o k-esimo primo, denindo N1 como o complemento de

    1[k=2

    Nk em N . De-

    nimos em N2, x2 = 2, xn = 0 para os outros valores, da mesma forma em Nk+1

    denimos xpk = pk e xn = 0 para os outros valores. Em N1 denimos xn = 0 para

    todo n. A seque^ncia xn n~ao converge possui uma subseque^ncia que tende a innito.

    x2 = 2; x3 = 3; x5 = 5; ; xpk = pk; a subseque^ncia dos primos.

    1.4.6 Quest~ao 6

    Corolario da adic~ao e multiplicac~ao de limites.

    Corolario 14. Se lim xn = a e lim xn yn = 0 ent~ao lim yn = a pois lim yn xn = 0 epelo limite da soma lim yn xn + xn = lim yn xn + limxn = 0 + a = a = lim yn:

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 59

    1.4.7 Quest~ao 7

    Corolario 15. Seja a 6= 0. Se lim yna

    = 1 ent~ao lim yn = a, pois usando linearidade do

    limite limyna

    =1

    alim yn = 1 portanto lim yn = a:

    1.4.8 Quest~ao 8

    Corolario 16. Se limxn = a e limxnyn

    = b 6= 0 ent~ao lim yn = ab, pois lim

    ynxn

    =1

    be da

    por limite do produto

    lim xnynxn

    = lim yn =a

    b:

    1.4.9 Quest~ao 9

    Corolario 17. Se lim xn = a 6= 0 e lim xnyn = b ent~ao lim yn = ba:

    Vale que lim1

    xn= a, da lim xnyn lim

    1

    xn= limxnyn

    1

    xn= lim yn =

    b

    a:

    1.4.10 Quest~ao 10

    Propriedade 97. Se existem " > 0 e p 2 N tais que " xn np para n > n0 2 N ent~aolim(xn)

    1n .

    Demonstrac~ao. Vale " xn np, tomando a raiz n-esima tem-se

    "1n npxn (np) 1n

    tomando-se o limite segue pelo teorema do sanduche que lim(xn)1n = 1.

    1.4.11 Quest~ao 11

    Exemplo 25. Usando que a media aritmetica e maior ou igual a media geometrica, na

    seque^ncia de n+ 1 numeros com n numeros iguais a (1 +t

    n) e um deles sendo a unidade

    1, com isso temos

    (

    1 +nP

    k=1

    (1 + tn)

    n+ 1) (

    nYk=1

    (1 +t

    n))

    1n+1

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 60

    (n+ 1 + t

    n+ 1) = 1 +

    t

    n+ 1 ((1 + t

    n)n)

    1n+1 ) (1 + t

    n+ 1)n+1 (1 + t

    n)n

    com t 1 real. Em especial a seque^ncia de termo xn = (1 1n)n e crescente e para

    n = 2 temos

    x2 =1

    4

    da xn 14para n > 1:

    1.4.12 Quest~ao 11a.

    Exemplo 26. Vale que

    lim(1 1n)n(1 +

    1

    n)n = lim 1n = 1

    da lim(1 1n)n = e1:

    1.4.13 Quest~ao 12

    Propriedade 98. Sejam a 0; b 0 ent~ao

    ja 1n b 1n j ja bj 1n

    Demonstrac~ao. Supondo a b , denindo c = a 1n e d = b 1n , ent~ao c d 0 porexpans~ao binomial tem-se

    cn = ((c d) + d)n =nX

    k=0

    n

    k

    (c d)kdnk dn + (c d)n 0

    da cn dn (c d)n 0 implicando

    ja bj ja 1n b 1n jn

    e da

    ja 1n b 1n j ja bj 1n :

    Propriedade 99. Se xn 0 e lim xn = a ent~ao lim(xn)1p = a

    1p

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 61

    Demonstrac~ao. Como lim xn = a ent~ao 8" > 0 conseguimos n0 2 N tal que paran > n0 tem-se jxn aj < "p e da jxn aj

    1p < ", da desigualdade anterior temos que

    jx1pn a 1p j jxn aj

    1p < "

    e da lim(xn)1p = a

    1p .

    Propriedade 100. Seja m racional e (xn) de termos positivos. Se lim xn = a ent~ao

    limxn = am:

    Demonstrac~ao.

    Escrevemos m =p

    q, da

    limx1qn = a

    1q

    usando propriedade do produto segue

    limxpqn = a

    pq :

    1.4.14 Quest~ao 14

    Propriedade 101. Seja a; b 0 e ent~ao lim npan + bn = maxfa; bg:

    Demonstrac~ao. Seja c = maxfa; bg ent~ao vale Vale an cn, bn cn e da an + bn 2cn da mesma maneira cn an + bn, pois c e a ou b, logo

    cn an + bn 2cn

    c npan + bn np2 c

    tomando limites, temos pelo teorema do sanduche

    limnpan + bn = c:

    Propriedade 102. Sejam (ak 0)m1 e c = maxfak; k 2 Img ent~ao

    limn!1

    n

    vuut mXk=1

    ank = c:

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 62

    Demonstrac~ao. Vale ank cn, tomando a soma, tem-semXk=1

    ank m:cn, tem-se

    tambem cn mXk=1

    ank ent~ao vale

    cn mXk=1

    ank m:cn

    tomando a raiz

    c nvuut mX

    k=1

    ank npm:c

    e novamente por teorema do sanduche tem-se

    lim n

    vuut mXk=1

    ank = c:

    1.4.15 Quest~ao 15

    Denic~ao 12 (Termo destacado). Dizemos que xn e um termo destacado quando xn xppara todo p > n: Isto e quando xn e maior ou igual a todos seus sucessores.

    Propriedade 103. Toda seque^ncia possui subseque^ncia monotona .

    Demonstrac~ao.

    Seja A N o conjunto dos ndices s da seque^ncia (xn), tais que xs e destacado,existem dois casos a serem analisados

    Se A e innito, ent~ao podemos tomar uma subseque^ncia (xn1 ; xn2 ; ) de termosdestacados formada pelos elementos com ndices em A que e n~ao-crescente com

    n1 < n2 < n3 < e com xn1 xn2 .

    Se A e nito, tomamos um n1 maior que todos elementos de A da xn1 n~ao e

    destacado, existindo xn2 xn1 com n2 > n1, por sua vez xn2 n~ao e destacadologo existe n3 > n2 tal que xn3 xn2 , assim construmos uma subseque^ncia n~ao-decrescente .

  • CAPITULO 1. SOLUC ~OES-CURSO DE ANALISE VOL.1 63

    1.4.16 Quest~ao 18

    Generalizamos o exerccio em dois resultados.

    Propriedade 104. Sejam (an) e (bn) seque^ncias limitada tais que an + bn = 1 8n 2 N ,(zn) e (tn) com o mesmo limite a, ent~ao lim an:zn + bn:tn = a:

    Demonstrac~ao. Escrevemos

    an:zn + bn:tn = an:zn a:an + a: an|{z}=1bn

    +bn:tn = an(zn a) + a(1 bn) + bn:tn =

    = an(zn a) + a a:bn + bn:tn = an(zn a) + a+ bn(tn a)da

    lim an(zn a) + a+ bn(tn a) = a = lim an:zn + bn:tnpois an e bn s~ao limitadas e zn a; tn a tendem a zero.

    Propriedade 105. Se limn!1

    zk(n) = a 8 k e cada (xk(n)) e limitada