CADERNO DE RELATOS E POEMAS

Climántica

1º ESO

Eu son Carlos, o reciclador, e tí a basura de contaminación. O fume da fábrica contamina un montón,e tí coma bo cidadán búscalle a solución, porque este é problema a mogollón. Por este motivo fastidiouse Xapón a súa central nuclear explotou e a vida en Xapón acabou Sabedes cal é a máis axitada solución?...reducir a contaminación, que abunda coma o carbón. Pois se seguimos así………….. a Terra daranos un patadón

Carlos Alberto Arufe Montes

Car l o s , o Rec i c l ado r

Sol e Te r ra .Había unha vez dúas boas amigas, Sol e Terra.Estaban todos os días xuntas, non había día que non se visen. Pero Terra tiña un problema, xa que aportaba moitas cousas boas a miles de persoas, e tan só o 40% a apreciaba, agradecíalle por darlles un fogar e por deixar que vivan. Entón Sol, ao ver que tanta xente estaba en contra dela, estabaa deixando a un lado, non sabia que ela era a que máis problemas lle causaba. Pero un bó día, a xente saiu ás rúas, sen nada elétrico, en bicis ou andando, berrando ou con pancartas, querían que Terra estivese ben, que nadie lle fixese daño, aínda que por desgraza si había quen lle facía daño, e non era a próposito, sin darse conta era a que máis daño lle facía, era Sol, e non se podía evitar.

¿Ou si? Si todos os da Terra se unían, se esa batalla a loitaban xuntos, estarían cerca da victoria, desa vistoria que se trataría de ter un fogar mellor, sen preocuparnos de si estaba contaminado ou non; unha persoa non podía pero todos xuntos si. Necesitaban a axuda do ser máis insignificante do planeta, incluso a túa axuda, unha das máis importantes. Ti tamén te podes unir. Xuntos pola única cousa que todos compartimos, xuntos por un planeta mellor.

Blanca Lorenzo Brantuas

A nena v i ax e i ra

Había unha vez unha nena que fora de viaxe. En ese viaxe cruzara medio mundo e viu cidades, pobos e aldeas, como se acumulaban toneladas de vasura.Un día a nena dicidiu falar coa xente e dixolles: -Que non podían tirar a cada dous por tres bolsas de vasura, escrementos, latas, comida,etc,etc.... porque contaminaban o medio ambiente.Ao día seguinte toda a xente do pobo púxose mans a obra. E asì estiveron semanas e o fin o conseguiron, e a nena foi a cidades, aldeas e pobos e consegiuno, dixo a nena: -Por f i n a t e r ra e s tá l impa! !

Leticia Castro Blanco

O Cambi o Cl imá t i c o

Os nenos estaban a xogar e o mundo quentouse con tanta presión de contaminación.

Os nenos preguntáronse cal será a solución? O libre comercio desvastador dixeron, é a perdición.

María Lago .

SneppyÁs veces ata os seres máis pequenos fíxanse nos detalles. Este é o caso de Sneppy, unha pulga que leva vivindo na Terra dende hai máis de 150 anos e que está notando algo nestes últimos anos: a Terra estábase escurecendo, e non por mor dunha tormenta, logo de investigar descobre que a Terra estase á contaminar, e iso é normal cos gases que botan os volcáns e a Terra mesma, pero ademais diso os seres humáns están a facelo peor. Os gases dos vehículos, industrias, etc... son moito máis contaminantes caos naturais, e iso fai que os gases queden na atmosfera. O noso amiguiño estaba xa farto de respirar ese aire tan gris, de camiñar sobre montañas cada vez máis grandes de lixo, ata que un día dixo:

Basta!!

Co seu pequeno e delicado tamaño ensinoulles aos seres humanos a reciclar e a consumir menos. Estes aceptaron e axudaron ao pequeno Sneppy a que a Terra volva a estar limpa e sá. E traballando durante anos reduciron moito a contaminación. Porque un pequeno xesto de todos pode facer grandes cousas.

  A l i c ia Fon t en lo s Mart ín ez

Cando as flores saen ,aluman co sol ,pero cando non saen ven o  peor ... cando e o verán ,     chove ....cando é inverno ,     fai calor ...o cambio  climatico é o peor .

RitaMaría Buján Franco

Lo i t emos po l o no s o p lane taEn Xapón un terremoto pasou E unha gran central estoupou,Estouparon tamén os nosos corazónsCheos de lágrimas e paixóns. A contaminación estanos inundandoE as nosas mentes están pensando, Cal será o final Desta seria gravidade.  O cambio climático estáse acelerando,Pero nadie está reacionando,Toda a xente está flipando,Con todas as noticias que están, alarmando. Non tires lixo á rúa,Pensa que a vida e túa,Reciclar non é difícil,Máis difícil e ver a realidade.

Borja García Maneiro

A pra iaHabía unha vez unha nena que fora a Praia de excursión cos seus pais, cando chegaron comeron alí nun parque, sentados na manta que trouxera a nai. Acabaron de comer e a nena quería bañarse na auga, a nai deixouna. Cando chegou á auga viu que estaba toda sucia e que cheiraba mal, non se quixo meter na auga porque lle daba noxo. A auga tiña botes de bebida, comida, papel, bolsas, excrementos, etc. Eles non quixeron volver máis a esa Praia.

Cando marcharon a nena preguntoulle a seu pai: -Papà, por que hai tanta porquería na Praia? -Miña nena, porque hai xente moi sucia, que non respeta a natureza nin as cousas. Non saben tirar os residuos onde corresponde, e emporcallan o medio natural -Papá, pois é unha pena de Praia, porque erea preciosa. Hai que facer algo. -Mira, unha cousa que podemos facer é recoller o lixo que producimos e botalo no seu contedor correspondente, para non contaminar máis e así dar exemplo.

Nerea Estévez París

-O camb io c l imá t i c oRosa e Andrés son curmáns por parte de pai. A nai de Rosa morreu cando ela era moi pequena, seu pai traballa fóra e non pode vivir con ella, asi que seus tíos coidana dende que morreu súa nai. Rosa e Andrés teñen 11 anos.Un dia que estaba o pai de Rosa foron todos ao campo, a un lugar onde hai asadores e mesas para comer. Estiveron alí todo o dia, e cando xa se dispoñían a marchar Rosa e Andrés fixáronse que o lugar estaba moi sucio. Rosa dixo:-Andrés,vamos dicirlle aos nosos pais que nos dean unha bolsa.-Vale, pero para que necesitamos a bolsa?- preguntou Andrés.-Para recoller o lixo, mira como está isto.-Pero isto non o fixemos nós!-dixo Andrés.

-Xa o sei, pero se non o recollemos, pode provocarse un incendio- dixo -É moi difícil-dixo Andrés.-Non, é moi doado que se produza, cun cristal xa se pode incendiar todo.-Pois iso non o sabía-dixo Andrés- Vale, debemos recoller.Puxéronse mans á obra e recolleron.Seus pais chegaron e víronos recollendo, e preguntaronlles:-Pero que facedes recollendo iso que non o fixestedes vos?-Papá! Se non o recollemos o cambio climático vai máis rápido-díxolle Andrés.-Tío! Andrés ten razón, se non o facemos destruiremos o planeta- respondeu Rosa moi seria.-Haberá que axudalos-dixo o pai de Rosa. -Non pasa nada por marchar un pouco máis tarde.-Está ben, pero axiña, que se fsi de noite-respondeu o seu tío.-Gracias-dixeron Andrés e Rosa á vez -asi o cambio climático pódese estancar

Nerea Carreño

A r e t r o -máqu i na .Esta historia transcurre no ano 3500 nun lugar dun continente chamado Europa.A terra estaba completamente destruida, sen vexetación e apenas quedaban especies animais. Sobrevivían un policía e un científico. O científico decidiu facer unha máquina do tempo para volver ao pasado, deste xeito poderían salvar a Terra. Terían que facerlle ver á xente os efectos da contaminación sobre o cambio climático.Despois de moito pensar e pensar, dou co xeito de construir a retro-máquina. Os dous debían meterse na cápsula e emprender a viaxe. Así o fixeron e conseguiron chegar ó ano 2011.Ao chegaren quedarían abraiados, porque había moitísima vexetación, pareceulles teren realizado unha viaxe ao paraíso. Pero algo chamou moitísimo a súa atención: Viron que no 2011 utilizaban as enerxías fósiles para case todo ( para quentarse, para cociñar, para combustible das industrias e dos coches...) Ao ver o que alí ocorría decidiron viaxar a outros lugares para ver se sucedía o mesmo.

Así era, pero puideron comprobar que nalgunhas poblacións chamadas “aldeas”,o uso destes elementos era menor que noutros chamados “cidades”. Nas “cidades”, os coches (vehículos para desprazarse) emitían uns gases negros moi perxudiciais para a atmosfera, ademais habíaos a milleiros.Debían advertir a toda aquela xente de que os cambios no clima dos que se estaba falando naqueles días só eran un pequeño adianto do que lles agardaba no futuro se non tiñan un maior control cas enerxías fósiles. O científico díxolle ao policía: “O noso traballo será agora quedarnos aquí ata convencer a todas as persoas de que teñen que cambiar o seu modo de vida porque o que teñen é moi perxudicial para a Terra”.Pouco a pouco a xente foise concienciando e foron cambiando o seu modo de vivir; poderíase cambiar o futuro.Juan Manue l León

Dave e a c on taminac iónA principios de Maio, cunha calor insoportable, no pobo de Dave, Canarias, hai moita contaminación, e ben, iso é o que lle gusta a Dave: fume de coches, industrias…Un día no colexio explicáronlle os problemas da contaminación, Dave non o podía crer, e decidiu facer algo. Pensaba e pensaba, pero nada, non se lle ocorría nada. Unha noite preguntoulle os seus pais que podía facer e eles propuxéronlle que fose a falar co alcalde. Así o fixo, pero o alcalde non o escoitou. A Dave non se lle ocorría que máis podía facer ata que un día llo comentou aos seus amigos, Alex e Laura, e dixéronlle que irían falar os tres co alcalde, pero tampouco nesta ocasión lles fixo caso. Díxolles, que ao seu parecer, o pobo ía ben, que non necesitaba a súa axuda para nada, pero se equivocaba, e bastante.

A única solución era convocar unha reunión con todos os veciños. Faloulles de como estaban os niveis de contaminación no pobo e da necesidade de actuar xa. Todos quedaron pensando e culpaban o alcalde de non facer nada, pero tamén se decataron de que eles tamén tiñan a súa parte de culpa.Decidiron facer unhas pancartas e dirixirse ao concello, nas pancartas podíanse ler frases como "Alcalde, atención! Non queremos máis contaminación! " E berraban: "Esiximos ver o alcalde. Que o alcalde nos escoite"O alcalde ao ver alí a todo o pobo reunido saíu e díxolles:-"Está ben, vós gañades. Escoitareivos e farei todo o que estea na miña man para solucionar o problema".Todos se puxeron mans á obra e conseguiron acabar coa contaminación, e comprenderon que xuntos podemos conseguir cousas que parecen imposibles.

Sara Gonzál ez Insua

O es c r i t o .Érase unha vez un lobo, un esquío, un castor e unha londra que estaban reunidos no medio do monte para falar dos seus problemas coa contaminación e deciden facer un escrito aos homes:1.Queremos vivir sen lixo, incendios e contaminacion.2.Decirvos que iso que estades a facer está moi mal.3.Os animais queremos vivir como todo ou mundo sen ningún perigo.4.Os animais somos seres vivos que debedes respectar.5.Non tiredes lixo nos bosques nin nos ríos nin provoquedes incendios, é ou noso fogar.

Javier Queiro

Decaden c iaEn clara decadencia está a Terrapolas mans humanas explotadae pronto a veremos rebentadacon miles de explosións entérranos.

Se a nai natureza nos encerraen forte refacho tempestuosoos tornados todo arrasan de pasadae o tsunami á xente aterra.

A xente en Xapón vai explotartémola que axudarsenón todo rematará.

A xente en Haitíanda por aísen unha casa onde vivir.

Pablo López Núñez

IES “Campo de San Alberto”

Alumnos 1º ESO

Proxecto Interdisciplinar

Curso 2010/11

Noia – A Coruña